* Το «Stan and Ollie» προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους από τις 24 Ιανουαρίου
Η ταινία «Stan & Ollie» φέρνει στο προσκήνιο τα φαινόμενα του ασπρόμαυρου σινεμά Λόρελ και Χάρντι και οι Times του Λονδίνου επιχειρούν μία ανατομία σε δύο τόσο διαφορετικές, αλλά και αλληλοσυμπληρούμενες προσωπικότητες, που το ελληνικό κοινό είχε γνωρίσει ως «Χοντρός-Λιγνός»
Οι Times του Λονδίνου ανέθεσαν στον βρετανό κωμικό Αλ Μάρεϊ να μιλήσει για την αγάπη του προς το ανεπανάληπτο δίδυμο των Λόρελ και Χάρντι, με αφορμή τη νέα ταινία «Stan & Ollie» που είναι αφιερωμένη στη ζωή και στο αξέχαστο έργο τους. Πολλά χρόνια προτού έρθει η πολιτική ορθότητα και όροι όπως το «body shaming» στη ζωή μας, το ελληνικό κοινό τους λάτρεψε όσο και το διεθνές, αποδίδοντας τον τίτλο με τις ξεκαρδιστικές περιπέτειές τους, στο λιτό κι απέριττο «Χοντρός-Λιγνός». Αλλωστε, στον εκ διαμέτρου αντίθετο σωματότυπο του ενός και του άλλου είχε στηριχθεί η τεράστια επιτυχία τους. Από τη μία η εκφραστική φάτσα του αδυνατούλη Σταν Λόρελ κι από την άλλη η πληθωρική φιγούρα, που τον έκανε να μοιάζει με υπερμεγέθη μπέμπη, του Ολιβερ Χάρντι.
Όπως λέει χαρακτηριστικά ο Αλ Μάρεϊ, «όποιος έχει δει τη βραβευμένη με Οσκαρ ταινίας μικρού μήκους ταινία «The Music Box» του 1932, στην οποία ο Σταν και ο Ολι πασχίζουν να μεταφέρουν ένα πακεταρισμένο πιάνο, μπορεί να εκτιμήσει πόσο ταλέντο και και πόση φροντίδα έβαζαν σε κάθε φιλμ τους». Ενώ πολλοί έχουν την εντύπωση ότι ο Λόρελ και ο Χάρντι γεννήθηκαν ως … ντουέτο, στην πραγματικότητα ήταν ο δαιμόνιος παραγωγός Χαλ Ρόουτς που τους έφερε κοντά, έχοντας δει τον καθένα ξεχωριστά σε διάφορες στιγμές του, με φόντο την πρώιμη κωμική σκηνή του Χόλιγουντ.
Ο βρετανός Σταν Λόρελ είχε δουλέψει ως αντικαταστάτης του κορυφαίου Τσάρλι Τσάπλιν, οπότε είχε όλη τη σωματικότητα, αλλά και τα αντανακλαστικά που απαιτεί ένα τόσο πηγαίο κινηματογραφικό και θεατρικό είδος, όπως η κωμωδία. Ο αμερικανός Χάρντι, δούλευε σε περιπλανώμενους θιάσους. Και ο παραγωγός Ρόουτς είχε τη διορατικότητα ώστε να καταλάβει πως αυτοί οι δύο θα έκαναν θαύματα αν τους έβαζες μαζί.
«Οι ταινίες των Σταν και Ολι αποτελούν σεμινάρια του σωστού timing στην κωμωδία, της σωματικότητας και του πανδαιμόνιου που μπορεί να συμβεί όταν συναντιούνται δύο τόσο πηγαία ταλέντα. Παρακολουθείς δύο ανθρώπους που έχουν κολλήσει μαζί, που μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν και προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα αλλόκοτο, ασπρόμαυρο σύμπαν. Οι ταινίες τους είναι γεμάτες από παράλογες καταστάσεις, παρενδυσία, προβληματική συγκατοίκηση, λογοπαίγνια και αναπάντεχα μουσικά νούμερα. Το γεγονός ότι φορούσαν σχεδόν πάντα τα ίδια ρούχα, έχει να κάνει με το ότι στόχος ήταν να εστιάσει ο θεατής σε αυτά που έλεγαν και έκαναν – κανένας οπτικός αντιπερισπασμός δεν ήταν επιτρεπτός» λέει χαρακτηριστικά ο Βρετανός κωμικός.
Υπάρχει για παράδειγμα, το σήμα κατατεθέν βλέμμα του Χάρντι κατευθείαν στον φακό – πρωτοπόρο για την εποχή -, κάθε φορά που ήθελε να σχολιάσει πόσο αδιόρθωτος είναι ο παρτενέρ του. Και τα χαρακτηριστικά τους καπελάκια, ενέπνευσαν πολλά θεατρικά μεταγενέστερα ανεβάσματα του έργου «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ. Η επιτυχία τους ήταν τεράστια, κάτι που ο Λόρελ έπαιρνε πολύ στα σοβαρά ακόμη κι όταν είχαν περάσει οι μεγάλες δόξες, απαντώντας προσωπικά στα γράμματα των θαυμαστών που τους είχαν απομείνει. Η νέα ταινία, η οποία βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 24 Ιανουαρίου, εστιάζει εκεί ακριβώς, στη δύση της κινηματογραφικής τους καριέρας και στην άνθηση της θεατρικής τους, καθώς είχαν κάνει τη στρατηγική κίνηση να μεταφερθούν για εμφανίσεις στη Βρετανία, με τα πλήθη να συνωστίζονται προκειμένου να τους απολαύσουν για πρώτη φορά … έγχρωμους, με σάρκα και οστά.
Το συγκεκριμένο φιλμ, δεν θα μπορούσε να μην εστιάσει σε στερεοτυπικές, αλλά και απαραίτητες πτυχές κάθε βιογραφίας που έχει να κάνει με κωμικούς, όπως «τα δάκρυα του κλόουν» και «οι αληθινοί άνθρωποι πίσω από τη μάσκα», ή «η σοβαρή πλευρά των ανθρώπων που κάνουν τον κόσμο να γελά». «Ελπίζω ότι η νέα αυτή ταινία θα ξαναστείλει τον κόσμο και πίσω στις παλιές ασπρόμαυρες των Σταν και Ολι. Μπορεί να μην παίζονται πλέον τόσο συχνά στην τηλεόραση, όμως ζουν και βασιλεύουν στο Ιντερνετ. Θα τους δείτε να σέρνουν και να τραβούν εκείνο το παλιοπιάνο πάνω σε σκάλες που δεν τελειώνουν ποτέ. Ζήτω ο Σταν και ο Ολι!» καταλήγει θριαμβευτικά και με γερές δόσεις νοσταλγίας, ο φανατικός θαυμαστής τους, Αλ Μάρεϊ.
Πηγή: Protagon.gr
