Πρωταγωνιστεί για πρώτη φορά σε μιούζικαλ και μάλιστα ερμηνεύοντας έναν γυναικείο ρόλο. Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης μας μίλησε για το πολυβραβευμένο μιούζικαλ «Matilda» που έγραψε ο Ντένις Κέλι, με βάση το βιβλίο του Ρόαλντ Νταλ, για τα παιδιά αλλά και για την ιδιαίτερη σχέση του με την κωμωδία. (Ακροπόλ, από 26/10)
Επειτα από τέσσερα χρόνια στο Ζίνα μετακομίζεις στο Ακροπόλ για να πρωταγωνιστήσεις στη «Matilda». Τι σου φάνηκε δελεαστικό στην πρόταση που σου έγινε;
Το να ερμηνεύσω έναν γυναικείο ρόλο σαν αυτόν της κυρίας Τράνσμπουλ, μιας αυταρχικής διευθύντριας σχολείου, είναι πολύ γοητευτικό. Ένα μιούζικαλ μπορεί εύκολα να γίνει απλοϊκό, όμως εμείς είδαμε, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον δικό μου ρόλο, το σκοτεινό κομμάτι αυτής της γυναίκας και αυτό το βρήκα πολύ ενδιαφέρον.
Γιατί πιστεύεις ότι αυτοί που έχουν τα δικαιώματα του έργου ζητούν να ερμηνεύεται ο συγκεκριμένος ρόλος από άντρα ηθοποιό;
Ίσως επειδή αυτή η γυναίκα έχει ιδρυματοποιηθεί, έχει απομακρυνθεί από τη θηλυκότητά της, αντλεί ευχαρίστηση μόνο από τους κανόνες και την πειθαρχία που επιβάλλει στους μαθητές. Ο ψυχαναγκασμός που κουβαλάει προκύπτει από το μπούλινγκ που είχε υποστεί η ίδια ως παιδί. Η ζωή της ανατρέπεται από την δεκάχρονη Ματίλντα που έχει τηλεπάθεια και διαβάζει Μαρκές και Ντοστογιέφσκι. Για να βρω το ρόλο, δεν πάτησα στην καρικατούρα, αλλά προσπάθησα να ακουμπήσω στην ψυχοσύνθεσή αυτής της γυναίκας. Δεν έχω ξανακάνει μιούζικαλ και είναι ρίσκο αυτό που παίρνω, αλλά μου αρέσει επειδή έχω μάθει να ρισκάρω στη ζωή μου.
«Για να βρω το ρόλο δεν πάτησα στην καρικατούρα, αλλά προσπάθησα να ακουμπήσω στην ψυχοσύνθεσή αυτής της γυναίκας. Δεν έχω ξανακάνει μιούζικαλ και είναι ρίσκο αυτό που παίρνω, αλλά μου αρέσει επειδή έχω μάθει να ρισκάρω στη ζωή μου».
Πώς σου φάνηκε το τραγουδιστικό κομμάτι του ρόλου;
Ο συνθέτης Τιμ Μίντσιν έγραψε συγκλονιστικά τραγούδια. Από την άλλη, η Τράνσμπουλ δεν είναι ένας συνηθισμένος γυναικείος ρόλος, είναι μια οριακή προσωπικότητα σε διαρκή ένταση. Δεν είναι εύκολο λοιπόν να τοποθετώ επί δύο ώρες τη φωνή μου με το συγκεκριμένο τρόπο και θα πρέπει, μέσω της τεχνικής, να την προφυλάξω ώστε να μην την τραυματίσω άσχημα.
Είναι ο ρόλος της Τράνσμπουλ από τους πιο δύσκολους που έχεις ερμηνεύσει μέχρι σήμερα;
Είναι αλλά βρίσκεται κοντά σε αυτό που κάνω γενικά, το περφόρμινγκ. Όταν ήμουν 26 ετών ο Μίνως Βολανάκης μου είχε πει: «Εσύ είσαι περφόρμερ, δεν είσαι ηθοποιός». Άργησα να το καταλάβω. Κάποιοι συνάδελφοι έχουν άλλη σχέση με τα δραματικά κείμενα και δουλεύουν με διαφορετική μέθοδο στην ανάπτυξη των πτυχών και του βάθους κάθε χαρακτήρα. Εγώ θα ψάξω πολύ έναν ρόλο και θα κουραστώ εξίσου, αλλά σε ένα άλλο κομμάτι της δουλειάς. Όλο αυτό δεν είναι θέμα δυνατοτήτων, είναι απλώς απόφαση ζωής. Όταν καταστάλαξα σε αυτήν τη σκέψη, ξεκίνησα να κάνω τις επιλογές μου. Αισθάνομαι πιο κοντά στην κωμωδία, με απελευθερώνει και με εξελίσσει.
Πώς είναι να συνεργάζεσαι στις πρόβες με παιδιά;
Περνάμε ωραία στις πρόβες. Θαυμάζω τα παιδιά για τον επαγγελματισμό τους, όχι μόνο τις τρεις πρωταγωνίστριες που μοιράζονται εκ περιτροπής τον ρόλο αλλά και τα υπόλοιπα. Η ηλικία τους κυμαίνεται μεταξύ 8 και 10 ετών κι έχω μείνει άναυδος από την έκταση της φωνής τους, το κράτημα του ρυθμού και το πόσο γρήγορα έμαθαν τα λόγια. Όπως είναι φυσικό, βλέπουν όλη τη διαδικασία σαν παιχνίδι. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει πειθαρχία, ρουφάνε κάθε πληροφορία σαν σφουγγάρια. Η σκηνοθέτις μας Θέμιδα Μαρσέλου ξέρει πάρα πολύ καλά τη δουλειά της κι έχει επιβάλει μια ηρεμία στην πρόβα. Δεν υπάρχει άγχος και ξέρει πώς να φερθεί στα παιδιά, χωρίς να είναι αυστηρή, αλλά ούτε και χαλί να την πατήσουν.
Γίνεται πολλή δουλειά εδώ και μήνες, διότι είναι ένα non replica μιούζικαλ, δηλαδή δεν μπορούμε να αντιγράψουμε τίποτε από τη λονδρέζικη εκδοχή, ούτε χορογραφίες ούτε σκηνικά και κοστούμια. Η χορογράφος Άννα Αθανασιάδη έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, όπως και η ενδυματολόγος Παναγιώτα Κοκκορού και η σκηνογράφος Μαίρη Τσαγκάρη. Το μεταβαλλόμενο σκηνικό της έχει μια απλότητα και εικαστικά παίζει με τους όγκους.
Σε ποιο βαθμό είναι χαρισματικό παιδί η μικρή Ματίλντα;
Σε πολύ μεγάλο. Όντας δέκα ετών διαβάζει Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές και Ντοστογιέφσκι, ενώ έχει και τηλεπαθητικές ικανότητες. Πιστεύω ότι η τηλεπάθεια της έχει ένα συμβολικό επίπεδο στο έργο. Ίσως ο συγγραφέας θέλει να δείξει ότι στη σκέψη ενός παιδιού κυοφορούνται σημαντικά πράγματα· είναι σαν να τα ξέρει όλα πριν από όλους. Πατάει πάρα πολύ στις ενδορήξεις και όχι στις εκρήξεις. Οι ενδορήξεις είναι μικρές επαναστάσεις που συμβαίνουν μέσα μας κι αυτό οι ενήλικες το έχουμε ξεχάσει. Εκφραζόμαστε μόνο με εκρήξεις.
Δεν βλέπεις τι γίνεται στα σχολεία; Τι εφόδια δίνονται στα παιδιά; Δεν υπάρχει ουσιαστική εκπαίδευση μόνο γεγονοτολαγνεία. Το σχολείο θα έπρεπε να κάνει τα παιδιά και αργότερα τους νέους να καταλάβουν αλλιώς την κοινωνία. Πρέπει να τους μιλήσουμε για όσα κουβαλάμε μέσα μας, γι’ αυτές τις μικρές επαναστάσεις που κυοφορούν την ποίηση και να τα βοηθήσουμε να καταλάβουν-μαζί κι εμείς-πως όταν ξεχάσουμε το μέσα μας στεγνώνουμε.
Πώς ήταν η σου παιδική ηλικία;
Ήταν λίγο στενόχωρη. Έζησα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με πολλές αντιπαραθέσεις, δεν υπήρχε ησυχία στο σπίτι. Οικογένεια κατάλαβα όταν γνώρισα την γυναίκα μου, την Έφη Μουρίκη. Αν και είναι πέντε αδέλφια είναι όλα αγαπημένα. Γιόρταζαν όλοι μαζί Χριστούγεννα, γέμιζαν το σπίτι με δώρα. Εμείς, την Πρωτοχρονιά ευχόμασταν άντε και του χρόνου και λέγαμε καληνύχτα.
Είπε για τους συμπρωταγωνιστές του…
…Κώστα Κόκλα
«Κουβαλάει την κωμωδία μέσα του στις σωστές δόσεις. Δεν υπάρχει καταλληλότερος ηθοποιός για το ρόλο του Χάρι Γουόρμγουντ, του πατέρα της Ματίλντα, ενός τύπου που τρομοκρατείται βλέποντας το παιδάκι του να κάνει κάτι αφύσικο γι’ αυτόν: να κατεβάζει εγκυκλοπαίδειες και να μιλάει πέντε γλώσσες».
…Μπέτυ Μαγγίρα – Αντιγόνη Ψυχράμη
«Είναι και οι δυο εξαιρετικές και μοιράζονται εκ περιτροπής το ρόλο της Ζίνια Γουόρμγουντ. Η μαμά της Ματίλντα είναι μια γυναίκα στον κόσμο της, που δεν αντιλαμβάνεται το χάρισμα της κόρης της. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι οι λάτιν χοροί».
…Νάντια Κοντογεώργη
«Είναι το αηδόνι της παράστασης. Όταν αρχίζει να τραγουδά συμβαίνει κάτι μοναδικό. Είναι μεγάλο ταλέντο και της πάει πάρα πολύ ο ρόλος της καλής δασκάλας, της Μις Τζένιφερ “Τζένι” Χάνι».
πηγή: athinorama.gr
