Αλλάζουν τα δεδομένα στις πωλήσεις δίσκων βινυλίου! Τα παραδοσιακά δισκοπωλεία ψυχορραγούν, ενώ την ίδια στιγμή τα τμήματα δίσκων βινυλίου των αλυσίδων καταστημάτων τρίβουν τα χέρια τους με την εκτόξευση των πωλήσεών τους.
Η μη χαρτογράφηση των παραδοσιακών δισκοπωλείων, που όλα αυτά τα χρόνια στηρίζονται στους παραδοσιακούς πελάτες τους, φαίνεται ότι είναι το τίμημα του χρόνου, καθώς οι αλυσίδες καταστημάτων με πολλή διαφήμιση καταφέρνουν να αφομοιώσουν το κύμα της επανάκαμψης του αναλογικού ήχου και να πάρουν με το μέρος τους νέους που μπαίνουν τώρα στην όμορφη αυτή περιπέτεια του βινυλίου.
Το ίδιο παρατηρείται και με το αγοραστικό κοινό από 40 έως 65 ετών που είτε είχε χάσει κάποια περίοδο την επαφή του με το βινύλιο ακολουθώντας τις τεχνολογικές εξελίξεις και ξαναγύρισε στο βινύλιο, είτε έχει μια πρώτη και πιο συγκεκριμένη επαφή με αυτό τα τελευταία χρόνια. Πολύς κόσμος πούλησε τις δισκοθήκες του τα «πέτρινα χρόνια» του βινυλίου και στράφηκε στο ψηφιακό ήχο τη δεκαετία του ’90, αλλά τώρα νοσταλγώντας τα μετανοιωμένος αγοράζει τα αγαπημένα του βινύλια προτιμώντας να τα ψωνίζει μαζί με άλλες ανάγκες που έχει από αλυσίδες καταστημάτων. Είναι πιο εύκολο για εκείνον καθώς έχει χάσει την επαφή του με τα παραδοσιακά δισκάδικα τα οποία δεν ξέρει πού είναι ή δεν έχει το χρόνο να τα ψάξει. Πολλοί έχουν μείνει στην εποχή του Jazz Rock, του Happening, του Δισκάδικου της Αθηνάς και των άλλων παλιών δισκάδικων που δεν υπάρχουν, εδώ και δεκαετίες πια. Αντίθετα οι αλυσίδες καταστημάτων βρίσκονται μπροστά του την ώρα των αγορών του κι έτσι παίρνει κι ένα δίσκο από εκεί.
Έτσι ενώ τα παραδοσιακά δισκάδικα που άντεξαν την εποχή του ψηφιακού δίσκου πουλώντας βινύλια σε ένα πυρήνα πιστών βινυλιάδων κρατώντας το βινύλιο ζωντανό βλέποντας κάποια στιγμή τα Megastores να κλείνουν το ένα μετά το άλλο και την «αυτοκρατορία» να καταρρέει, τώρα βιώνουν την εποχή της ανάκαμψης του βινυλίου και μέσω των αλυσίδων καταστημάτων! Το παράδοξο είναι ότι τα βινύλια ξεκίνησαν να πουλιούνται με τον τρόπο αυτό μέσα από βιβλιοπωλείο αλυσίδας καταστημάτων και στην πορεία έφθασαν να συναγωνίζονται το ίδιο το βιβλίο που είναι το κύριο προϊόν, αλλά το αναγνωστικό κοινό έχει μειωθεί ραγδαία και σημαντικά! Στέλεχος του «Ιανού» στη Θεσσαλονίκη ανέφερε ότι «το 2017 οι πωλήσεις βινυλίων ξεπέρασαν το 70 % συγκριτικά με το 2016!»
Νεαρός ηλικίας 28 ετών που τον άγγιξε το βινύλιο και ξεκίνησε στα 25 του να αγοράζει δίσκους αναλογικού ήχου όταν μετακινήθηκε για επαγγελματικούς λόγους από την περιφέρεια στην πρωτεύουσα, ανέφερε για τη σχέση του με το βινύλιο: «Είμαι παραδοσιακός τύπος, παίρνω δίσκους από το Public! Δεν έχω πάει ποτέ στα παλιά δισκάδικα, δεν ξέρω καν που βρίσκονται. Ο υπεύθυνος του καταστήματος στον Πειραιά είναι γνωστής της μουσικής, έχει καταλάβει τι μου αρέσει και μου προτείνει καλούς δίσκους. Του έχω εμπιστοσύνη στις αγορές μου». Ενδεικτική μαρτυρία ότι η νέα γενιά ανακαλύπτει το βινύλιο κυρίως από τα αλυσίδες καταστημάτων και όχι από τα παραδοσιακά δισκάδικα!
Να σημειωθεί ότι το κεντρικό κατάστημα του Public στο Σύνταγμα όταν πρωτοέφερε δίσκους βινυλίου είχε μόνο ένα ράφι με βινύλια σε ένα όροφο γεμάτο cd και τώρα διαθέτει ένα ολόκληρο όροφο γεμάτο βινύλια! Φυσικά και ποικιλία από καινούργια πικάπ. Επίσης το κεντρικό κατάστημα του «Ianos» που πρωτοέφερε δίσκους βινυλίου σε κατάστημα αλυσίδων καταστημάτων όντας βιβλιοπωλείο πρωτοστατώντας στη νέα τάση, διαθέτει σήμερα ξεχωριστό κατάστημα με δίσκους βινυλίου και επίσης μεγάλη ποικιλία πικάπ! Στην τάση αυτή της αλυσίδας καταστημάτων που έβαλαν βινύλια μέσα ήταν το Media Markt, στο εξωτερικό, το οποίο επίσης έχει τμήμα βινυλίου στην Ελλάδα που αντικατέστησε σταδιακά το τμήμα cd.
Αξιοσημείωτο είναι ότι το βιβλιοπωλείο «Ianos» εξελίσσοντας μια πειραματική προ ετών κίνηση, δηλαδή να βάλει μια μικρή ποσότητα μεταχειρισμένων δίσκων ανάμεσα στα βιβλία την εποχή που το βινύλιο είχε παρουσιάσει τα πρώτα σημάδια επανάκαμψης στο τέλος της περασμένης δεκαετίας, αυτόν τον καιρό πρωτοπορώντας στον ανταγωνισμό των αλυσίδων καταστημάτων ενίσχυσε το τμήμα βινυλίου με σημαντικό αριθμό δίσκων second hand «ελαφρώς μεταχειρισμένους», όπως διαφημίζεται! Μεταχειρισμένοι δίσκοι σε βιβλιοπωλείο; Τι λες τώρα; Ένα ακόμη γερό χτύπημα στα παραδοσιακά δισκοπωλεία…
Τα παραδοσιακά δισκάδικα ίσως παίζουν το τελευταίο τους χαρτί καθώς νοιώθουν ότι το πελατολόγιό τους δεν ανανεώθηκε σημαντικά με την έκρηξη της επιστροφής του βινυλίου κάνοντας διαδικτυακές πωλήσεις που πλέον αποτελούν την κορωνίδα των πωλήσεών τους. Το μεγάλο πρόβλημα αυτή την εποχή για τα παλιά δισκάδικα είναι ότι όλο και πιο δύσκολα έχουν να διαθέσουν δίσκους κλασσικούς ροκ δίσκους, οι οποίοι έχουν την πιο μεγάλη ζήτηση παγκοσμίως και στην Ελλάδα φυσικά. Γνωστός δισκοπώλης εξηγεί το φαινόμενο γιατί δεν υπάρχουν στα δισκάδικα πολλοί δίσκοι κλασικού ροκ: «Γιατί έχουν μεγάλη ζήτηση και εξαφανίζονται γρήγορα…». Έτσι ο τιμές τους είναι ψηλά συγκριτικά με το κοντινό παρελθόν γιατί πλέον βρίσκονται όλο και πιο δύσκολα. Όσοι τους έχουν δύσκολα τους πουλούν. Την ίδια στιγμή τα πολυκαταστήματα κάνουν σημαντικές πωλήσεις δίσκων κλασικού ροκ που κυκλοφορούν σε επανεκδόσεις και είναι σφραγισμένοι…
Επίσης όλο αυτό το βάρος της ζήτησης δίσκων βινυλίου πέφτει στα παζάρια δίσκων που συγκεντρώνουν πολύ κόσμο που αγοράζει δίσκους μαζικά προσελκύοντας μεγάλο αριθμό επισκεπτών με κορωνίδα το Vinyl is Back που αφουγκράστηκε την επανάκαμψη του βινυλίου και εξελίχθηκε σε μια παράλληλη πορεία με αυτή έχοντας όλη την γκάμα παλιών και νέων κυκλοφοριών δίσκων βινυλίου και συμμετέχοντας στην παραγωγή δίσκων βινυλίου. Εδώ παρατηρείται και το φαινόμενο αρκετοί επισκέπτες που δεν αγοράζουν δίσκους όλο το χρόνο να κάνουν μαζικές αγορές έχοντας έτσι απόθεμα ακροάσεων έως την επόμενη εκδήλωση!
Τελικά το βινύλιο έγινε ξανά ανταγωνιστικό προϊόν κι ας ήταν από πολλούς ξεγραμμένο πριν μια δεκαετία!
πηγή: ogdoo.gr
