Καλή φήμη δεν είχε, μην το ωραιοποιούμε. Συνώνυμο της αργοπορίας ήταν, του παλιού και του φθαρμένου. Έχοντας λάβει και μεταφορική χροιά στην αργκό της εποχής, τέλη 90s και αρχές 00s. Χρησιμοποιούταν συγκεκριμένα εν είδει παρομοίωσης για να περιγράψει ένα παλιό και άχρηστο όχημα – «φοριόταν» πολύ ως ατάκα και για αμάξια.
Κοιτώντας το αναδρομικά θα λέγαμε πως τελικά όλα αυτά ήταν το πείραγμα που (μας αρέσει να) κάνουμε σε κάτι που στην πραγματικότητα νιώθαμε οικείο. Η «Δημητρούλα» ήταν δικό μας… κορίτσι!
Μέρος του στόλου της GA Ferries, αποτέλεσε ένα από τα πλέον εμβληματικά πλοία, αν όχι το εμβληματικότερο, της πάλαι ποτέ εταιρείας του Γεράσιμου Αγούδημου. Δεν ήταν τόσο παλιό καράβι όσο φαινόταν εξ όψεως. Το 1978 είχε κατασκευαστεί. Και το πρώτο του όνομα ήταν Verga, έπλεε στις θάλασσες της Ιταλίας. Στα μέρη μας «έπιασε δουλειά» το 1997.
Δεν ήταν το πιο όμορφο, δεν ήταν το πιο σύγχρονο. Κάθε άλλο. Η «Δημητρούλα», επίσης, κινούταν αργά. Πολύ αργά. Μερικές φορές σε έκανε να θες να σιχτιρίσεις από τα νεύρα που… πήγαινε, πήγαινε, πήγαινε και ακόμα στεριά δεν πάταγες. Υπάρχουν ιστορίες για ταξίδι 33 (!) ωρών ως το Καστελόριζο, πολλοί μαθητές πήγαν 5ημέρη στη Ρόδο…. χάνοντας τις 2 μέρες στα πήγαινε-έλα. Ήταν επίσης ένα ταλαιπωρημένο σκαρί.
Αλλά πολύς κόσμος έκανε διακοπές, ταξίδεψε, διασκέδασε, πήγε σε μέρη αγαπημένα και δυσπρόσιτα, με ανθρώπους αγαπημένους, χάρη στις υπηρεσίες της. Κυρίως το καράβι αυτό είχε «προσωπικότητα» και δεν έκανε διακρίσεις. Έμπαινε σε κάθε «τρύπα» του Αιγαίου. Όχι μόνο δηλαδή στους δημοφιλείς προορισμούς, αλλά και σε αυτούς της άγονης γραμμής.
Διασφαλίζοντας την επικοινωνία με τον έξω κόσμο, κρατώντας το δεσμό και τη σκυτάλη. Κάτι προφανώς και αναμφίβολα ζωτικής σημασίας. Οι άλλοι, οι πιο «μεγάλοι» παίκτες της αγοράς, δεν τα ήθελαν αυτά τα δρομολόγια, τα έκριναν ασύμφορα οικονομικά. Το «Δημητρούλα» όμως, πήγαινε παντού, όργωνε το Αιγαίο απ’ άκρη σε άκρη. Αυτό λέγεται και κοινωνική προσφορά….
Και σε πήγαινε πάντα στον προορισμό σου. Ναι, ακόμα και κάνοντας αρκετές ώρες παραπάνω από αυτό που ήταν προγραμματισμένο. Δεν το βοηθούσε άλλωστε το πλοίο πως έκανε αλλεπάλληλα εξαντλητικά δρομολόγια και μόνο ολιγοήμερες παύσεις για επισκευές – όπως λίγο πολύ ίσχυε με τα περισσότερα πλοία της εταιρείας.
Προϊόντος του χρόνου, ωστόσο, έγινε σαφές σε όλους πως το καράβι δεν μπορούσε να συμβαδίσει με τις εξελίξεις. Νέα, σύγχρονα και πολυλειτουργικά «κομμάτια» μπήκαν στο ακτοπλοϊκό παιχνίδι, η «Δημητρούλα» έμεινε πολύ πίσω, από κάθε άποψη. Εξ ανάγκης την επέλεγε κανείς ή επειδή, κατά βάση, ήταν πιο φτηνά τα εισιτήρια. Περί το 2007 παροπλίστηκε αφού η GA Ferries βάρεσε κανόνι οικονομικά. Το πλοίο αφέθηκε να σκουριάζει στο λιμάνι του Πειραιά, αποτελώντας μάλιστα και εστία μόλυνσης. Αυτό δεν γινόταν να συνεχιστεί επ’ άπειρον ειδικά αφού δεν βρέθηκε κάποιος αγοραστής να το βγάλει από την ακινησία.
Και τέσσερα χρόνια μετά, με δύο ρυμουλκά να το συνοδεύουν – θα μπορούσε να το δει κανείς και ως κίνηση τιμής για το σύνολο της προσφοράς της – η «Δημητρούλα» ξεκίνησε για το τελευταίο της ταξίδι. Έχοντας ρότα τα διαλυτήρια «Αλί Αγά» στην Τουρκία. Για την ιστορία, λίγες ώρες μετά, ακολούθησε το ίδιο τελευταίο δρομολόγιο και το «Ρομίλντα», ένα ακόμα θρυλικό πλοίο της GA Ferries.
Μια εποχή ολόκληρη έσβησε έτσι οριστικά. Χαμένη μέσα από ένα πέπλο νοσταλγίας, ακόμα και η αργοπορία αποκτάει μια γλυκιά χροιά όταν περάσει ο καιρός…
πηγή: menshouse.gr
