Με μεγάλη μας λύπη πληροφορηθήκαμε σήμερα το θάνατο του αγαπητού Γεωργίου Παπαθανασόπουλου, Αρχαιολόγου, και Ιδρυτή του Ινστιτούτου Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών, και της Ενάλιας Εφορίας Αρχαιοτήτων. Υπήρξε ένας άνθρωπος με όραμα, αρχές και ιδανικά, και σημάδεψε με την πορεία του, την διάδοση του Ελληνικού πολιτισμού για πολλές δεκαετίες.
Η ομάδα του EstiaTV, εκφράζει στους οικείους του τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια.
Παραθέτουμε λίγα στοιχεία της βιογραφίας του, όπως επίσης και την τελευταία συνέντευξη που μου παραχώρησε πριν δύο χρόνια.
Η Κηδεία θα πραγματοποιηθεί στο 1ο Νεκροταφείο, αύριο Τρίτη 28/5/2019 στις 13:00.
Ο Γιώργος Παπαθανασόπουλος, απόγονος Σπαρτιατικής οικογένειας αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης γεννήθηκε το 1924 στην Αθήνα. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος Ζωγράφος, από οικογένεια αγιογράφων τον βοήθησε να εξοικειωθεί με της αξίες της Τέχνης και ιδιαίτερα της ζωγραφικής, πράγμα που καλλιέργησε και με τους θετούς του (από το 1930) γονείς Αθανάσιο και Ελένη Παπαθανασοπούλου.Τα πρώτα χρόνια της φοιτητικής του ζωής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών τα έζησε κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής κατά την οποία συμμετείχε στον αντιφασιστικό αγώνα μέσα από τις τάξεις της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ. Μετά την απελευθέρωση συνελήφθη για ένα διάστημα και έμεινε σε Βρετανικό στρατόπεδο αιχμαλώτων στο Ελληνικό Αττικής μέχρι την Σύμφωνία της Βάρκιζας. Το 1951 νυμφεύτηκε την φιλόλογο Ασπασία Μοίρα κόρη του συνταγματάρχη Γεωργίου Μοίρα και απέκτησε δύο παιδιά. Από το 1951 έως το 1960, εργάστηκε στην Επανέκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου υπό τους Χρίστο και Σέμνη Καρούζου, με κύριο έργο την προετοιμασία και έκθεση της Κυκλαδικής Συλλογής .
Το 1958 γνώρισε στο Μουσείο τον Αμερικανό αρχαιολόγο Carl William Blegen, τον ανασκαφέα της Τροίας μετά τον Σλήμαν, που τον περιέλαβε στην ερευνητική ομάδα των ανασκαφών του στο Ανάκτορο του Νέστορος της Πύλου . Στο τέλος της επταετούς ανασκαφικής του δραστηριότητας στο ανάκτορο, το 1960 διορίστηκε στην Εφορεία Ολυμπίας όπου του ανατέθηκαν τα αρχαιολογικά ζητήματα της Μεσσηνίας όπως μεταξύ άλλων η οργάνωση και έκθεση των συλλογών του αρχαιολογικού μουσείου της Πύλου , η εποπτεία της υποβρύχιας αρχαιολογικής έρευνας του Peter Throcmorton στα ναυάγια “των σαρκοφάγων” και “των κιόνων” στην θαλάσσια περιοχή της Μεθώνης, η οργάνωση και εποπτεία των αναστηλωτικών έργων του ΥΠΠΟ, στο Μπούρτζι της Μεθώνης και στην παρασυρμένη από τα κύματα γέφυρα που το συνδέει με το φρούριο.
Στη Μεσσηνία επίσης ανέσκαψε Ελληνιστικό τύμβο αθλητή στη θέση Τσοπάνη Ράχη βόρεια του Κόλπου του Ναυαρίνου , όπου με την μελέτη του ανέβασε την εμφάνιση των γυάλινων αγγείων millefiori από τους Ρωμαϊκούς χρόνους στην Ελληνιστική περίοδο. Κατά τα έτη 1964-66 παρακολούθησε μαθήματα Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Tubingen και τον Σεπτέμβριο του 1966 ανέλαβε Προϊστάμενος της Εφορείας Ολυμπίας, θέση από την οποία οργάνωσε και διηύθυνε εκτεταμένες ανασκαφές στην αρχαία Ήλιδα (1966-69) .
Ως Προϊστάμενος της Εφορείας Ολυμπίας, μεταξύ άλλων , οργάνωσε το 1969 το Μπενάκειο αρχαιολογικό μουσείο Καλαμάτας και εντόπισε και αποκάλυψε και ταύτισε το Πρωτοελλαδικό μέγαρο στα Ακοβίτικα παράλια τοποθεσία στις εκβολές του Παμίσου.
Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους τοποθετήθηκε Προϊστάμενος της Εφορείας Σπάρτης όπου το 1970 ξεκίνησε ανασκαφική έρευνα στο γνωστό από το 1958 Νεολιθικό σπήλαιο Αλεπότρυπα Διρού Μάνης , ανασκαφή που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με εξαιρετικά σημαντικά νεολιθικά ευρήματα.
Κατά την διάρκεια της επταετίας, το 1971, συνελήφθη μαζί με την γυναίκα τους για την αντιδικτατορική του δράση και παρέμεινε φυλακισμένος επί τετράμηνο. Το 1973 πρωταγωνίστησε στην ίδρυση του Ινστιτούτου Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών, στο οποίο εξελέγει και ο πρώτος πρόεδρος, και μετά την πτώση της δικτατορίας το 1976, στην ίδρυση της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας καθώς και της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στην οποία τοποθετήθηκε Προϊστάμενος, ασκώντας τα καθήκοντά του, έως το 1987 που συνταξιοδοτήθηκε .
Το 1981-1982 τοποθετήθηκε Προϊστάμενος της Α΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και Διευθυντής του Μουσείου της Ακροπόλεως. Από το 1975 έως το 1990 διετέλεσε μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου του Υπουργείου Πολιτισμού.
Από το 1978 έως το 1983 ήταν ο Εκπρόσωπος του Υπουργείου Πολιτισμού στο Συμβούλιο της Ευρώπης για την επεξεργασία των άρθρων Διεθνούς Σύμβασης για την προστασία της Υποβρύχιας Ευρωπαϊκής Κληρονομιάς στις Συνόδους των Παρισίων και του Στρασβούργου σε διαρκή συνεργασία με τους ειδικούς στο διεθνές δίκαιο και στο δίκαιο της θάλασσας, Εμανουήλ Ρούκουνα και Θεόδωρο Χαλκιόπουλο. Στην Σύνοδο των Παρισίων (2 Μαρτίου 1978) πρότεινε την κήρυξη της Μεσογείου ως Θάλασσας του Πολιτισμού της Ανθρωπότητας, βλ. Conseil de l Europe Assemblée Parlementaire Doc: 4200 f. Patrimoine culturel Subaquatique. Rapport de la commission de la culture et de l education (Rapporteur M.John Roper), p.205,207,208,211, 214,216. Strasburg.
Το 1982 ξεκίνησε έργα στο Νιόκαστρο Πύλου για την εγκατάσταση του Ελληνικού Κέντρου Υποβρύχιων Αρχαιολογικών Ερευνών (ΕΛΚΥΑΠ), που ο ίδιος ίδρυσε με σκοπό την συστηματικότερη αρχαιολογική έρευνα και μάλιστα σε μεγάλα βάθη, την δημιουργία την δημιουργία εξειδικευμένων εργαστηρίων συντήρησης, καθώς και μουσείου εναλίων αρχαίων από το πλήθος των ναυαγίων των ελληνικών θαλασσών.
Κατά την περίοδο 1989-1992 πραγματοποιήθηκε υπό την διεύθυνσή του και σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών, η αρχαιολογική έρευνα στο Πρωτοελλαδικό ναυάγιο του Δοκού. Η έρευνα επεκτάθηκε τόσο στον βυθό, στον περίγυρο του Πρωτοελλαδικού ναυαγίου, όπου εντοπίστηκαν και άλλοι σωροί αγγείων από ναυάγια, όσο και σε όλη την έκταση του ακρωτηρίου Μύτη Κομμένη της νήσου Δοκού (έρευνα επιφανείας) .
Το 1992 επιδιώκοντας την άμεση σχέση των εκθεμάτων με τον χώρο προέλευσής τους ίδρυσε το Νεολιθικό Μουσείο Διρού, στην είσοδο του σπηλαίου Αλεπότρυπα στο οποίο εκτέθηκαν αντιπροσωπευτικά δείγματα των ευρημάτων των ανασκαφών μεταξύ των οποίων πολλά από τα αγγεία που συγκολλήθηκαν στα εργαστήρια που ο ίδιος οργάνωσε. Το 1996 οργάνωσε έκθεση με θέμα «Ο Νεολιθικός Πολιτισμός στην Ελλάδα», στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Νίκου και Ντόλλης Γουλανδρή . Διετέλεσε πρόεδρος των Επιστημονικών Επιτροπών των έργων του Ταμείου Διαχείρισης Πιστώσεων Εκτέλεσης Αρχαιολογικών ΄Εργων, των Μυκηνών και του Διρού του Υπουργείου Πολιτισμού (2005-2007).
Το 1999 ύστερα από εισήγησή του, εγκρίθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού ένα σύνθετο πρόγραμμα που προέβλεπε την τουριστική αξιοποίηση της Αλεπότρυπας και παράλληλα την δημιουργία νέου μεγάλου Μουσείου στην ίδια θέση με το αρχικό, που θα περιλάμβανε ευρήματα που λόγω έλλειψης χώρου δεν εκτίθενται σήμερα, καθώς και την ίδρυση του Κέντρου Νεολιθικών Μελετών Διρού. Πράγματι η τουριστική λειτουργία της Αλεπότρυπας και το Κέντρο Νεολιθικών Μελετών ιδρύθηκαν και εγκαινιάστηκαν το 2006, ενώ επίκειται η ίδρυση από το Υπουργείο Πολιτισμού νέου Νεολιθικού Μουσείου που θα στεγάσει τα ευρήματα των ανασκαφών του .
Ο Γ. Παπαθανασόπουλος συνεχίζει την αρχαιολογική-ανασκαφική του έρευνα στο σπήλαιο Αλεπότρυπα και σε συνεργασία με ερευνητική ομάδα του Field Museum του Σικάγου, στον περιβάλλοντα χώρο του Διρού.
VII. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
Δρ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ
ΜΕΛΕΤΕΣ – ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ
1961 / 62: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Κυκλαδικά Νάξου», ΑΔ 17, Α΄ (1963), 104-151.πιν.41-79.
1961 / 62: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Αρχαιότητες και μνημεία Μεσσηνίας», Πεπραγμένα του έτους 1961, ΑΔ 17, 1961/62: Χρονικά, 92-99, πιν. 99-104.
1962: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Αρχαιότητες Μεσσηνίας», Πεπραγμένα του έτους 1962.ΑΔ 18, 1963, Χρονικά, 91-95, πιν.105-109.
1963: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Αρχαιότητες και μνημεία Μεσσηνίας» Πεπραγμένα του έτους 1963, ΑΔ 19, 1964, Χρονικά, 149-155, πιν.152-154.
1964: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Το ανάκτορο του Νέστορος», Μετάφραση από τα αγγλικά του οδηγού των C.W.Blegen και M.Rauson. Έκδοση της Υπηρεσίας Αρχαιοτήτων και Αναστηλώσεως. Αθήνα 1964.
1964: Σακελλαρίου Α., Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Οι Προϊστορικές Συλλογές», Σύντομος οδηγός, Αθήνα 1964, 1-93, πιν. 1-31. Έκδοση της υπηρεσίας Αρχαιοτήτων και Αναστηλώσεως. Αθήνα 1964. Μεταφράστηκε στα αγγλικά (1964), Γαλλικά (1965) και γερμανικά (1966).
1966: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Ελληνιστικά γυάλινα αγγεία του Μουσείου Πύλου» ΑΔ 21, 1966, 184-197, πιν.66-69.
1968: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Αρχαιότητες και μνημεία της Μεσσηνίας» Πεπραγμένα του έτους 1967, ΑΔ 23 (1968), Χρονικά, 156-157.
1968: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Αρχαιότητες και Μνημεία Ηλείας», Πεπραγμένα του έτους 1967, ΑΔ 23, 1968, Χρονικά, 160-165, πιν. 113-119.
1968: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Ανασκαφαί εις αρχαία Ήλιδα», ΑΑΑ Ι, 1968, 128-136.
1969: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Αρχαιότητες και Μνημεία Μεσσηνίας», Πεπραγμένα τουέτους 1968, ΑΔ 24, 1969, Χρονικά, 142-145, πιν. 141-142.
1969: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Αρχαιότητες και Μνημεία Ηλείας», Πεπραγμένα του έτους 1968, ΑΔ 24, 1969, Χρονικά, 146-154, πιν.143-147.
1969: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Ψηφιδωτόν Απόλλωνος Μουσών εις αρχαίαν Ήλιδα», ΑΑΑ ΙΙ, 1969, 15-19.
1969: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Χάλκινος Κρούνος εξ Ολυμπίας» ΑΔ 24, 1969Α,132-142.
1969: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Archaeological Museum Olympia», στο Ryuzabüro Umehara: The Great Museums of the World, vol. 11, Tokyo (1969), 120-141.
1970: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Αρχαιότητες και Μνημεία Ηλείας», Πεπραγμένα του έτους1969, ΑΔ 25, 1970, Χρονικά, 187-196, πιν.163-176
1970: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Αρχαιότητες και Μνημεία Μεσσηνίας», Πεπραγμένα τουέτους 1969, ΑΔ 25, 1970, Χρονικά, 173-182, πιν. 147-154
1971α: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Σπήλαια Διρού: Αι ανασκαφαί του 1970-1971, ΑΑΑ IV, 12-16
1971β: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Σπήλαια Διρού: Εκ των ανασκαφών της Αλεπότρυπας. 1970-71, ΑΑΑ IV, 149-154.
1971γ: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Σπήλαια Διρού 1971, ΑΑΑ IV, (1971) 289-304.
1972: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Σπήλαια Διρού, ΑΔ 27 (1972) Χρονικά,
251-255, πιν.187-192.
1973: Αρχαιολογική εποπτεία στην υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στο βυθό του κόλπου του Ναυαρίνου, του Αμερικάνου Ωκεανογράφου Edwin A.Link, με στόχο την εντόπιση των ναυαγισμένων τουρκοαιγυπτιακών πλοίων της ναυμαχίας του 1827. Βλ. Marion Clayton Link: WINDOWS IN THE SEA. Εκδ. Smithsonian Institution Press. Washington. 28-30
1974: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Ινστιτούτο Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών: Έκδοση Πεπραγμένων κατά το έτος 1973. Εκδόσεις Ι.ΕΝ.Α.Ε. Αθήνα 1974.
1976: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Ο αθλητισμός κατά την Ελληνιστική και τη Ρωμαϊκή Εποχή στο Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τόμος ΣΤ΄, 482-492
1977: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Το Πρωτοελλαδικό ναυάγιο του Δοκού, ΑΑΑ ΙΧ, τεύχος 1, (1977) Χρονικά, 17-23.
1978: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Πρόταση κήρυξης της Μεσογείου ως Θάλασσας του Πολιτισμού της Ανθρωπότητας, Conseil de l Europe Assemblée Parlementaire Doc: 4200 f. Patrimoine culturel Subaquatique. Rapport de la commission de la culture et de l education (Rapporteur M.John Roper), p.2ii, Strasburg.
1979: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Ακρόπολη: Τα μνημεία και το μουσείο, Εκδ. Κρήνη, 1979.(Μεταφράστηκε στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά και ισπανικά)
1981: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Νάξος. Υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα. ΠΑΕ 1981, 298- 302, πιν. 203-205.
1981: Παπαθανασόπουλος Γ.Α, D.Schilardi, An underwater survey of Paros, Greece 1979: Preliminary report, Journal of Nautical Archaeology, Vol. 10, No 2 (1981), 133-144.
1983: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Ο ναυτικός χαρακτήρας του Νεολιθικού Διρού, Πρακτικά Α΄ τοπικού Συνεδρίου Λακωνικών Μελετών. Μολάοι 5-7 Ιουνίου 1982. Εκδ. Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών, Αθήνα (1983), 221-224.
1983: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Σούνιον Ίρον: Συμβολή στην εξέταση των κούρων του Ιερού και στη διευκρίνιση του προβλήματος της παλαιότερης υπαίθριας λατρείας στο Σούνιο, Αθήνα 1983.
1983: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Η υποβρύχια αρχαιολογία και η σημασία της, ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ, τεύχος 8 (1983), 16-23.
1989α: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Έρευνα Δοκού 1989. Το ΠΕ ναυάγιο του Δοκού. Ο προϊστορικός Οικισμός, Ενάλια Ι, τεύχος 3/4, 24-27.
1989β: Papathanasopoulos G.A., Dokos Excavation 1989. The EH wreck at Dokos. The Prehistoric Settlement, Enalia Annual I (1989, εκδ.1990) 34-37.
1990: Papathanasopoulos G.A., Lolos Y., Vichos Y., Chatzidaki, E., Dokos: 1990 Campaign Underwater excavation: The Finds, Enalia Annual II (1990, εκδ.1992) 6-23.
1991: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Λώλος Γ., Βήχος Γ., Δοκός. Ανασκαφική περίοδος 1991. Η Υποβρύχια Έρευνα. Τα κεραμικά ευρήματα, Ενάλια ΙΙΙ (1991, εκδ.1994), Τεύχος 3/4,429.
1991: Papathanasopoulos G.A., Vichos Y.,Tsouchlos N., Première Anneé de fouille de l’ Epave de Docos, in Thalasa, L’ Egeé Préhistorique et la mer, Aegaeum 7, 147-152.
1991α: Papathanasopoulos G.A., The Early Helladic Shipwreck of Dokos within the main Maritime Route of the Neolithic Aegean, Center for Neohellenic Research. National Hellenic Research Foundation Athen, 1991, 63-72.
1991β: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Ακρόπολη, Νέος Οδηγός των μνημείων και του Μουσείου Εκδόσεις Κρήνη, Αθήνα 1991.
1992: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Νεολιθικά τεχνικά έργα στο Σπήλαιο Αλεπότρυπα του Διρού Μάνης, Πρακτικά του Α΄ Συμποσίου Αρχαιομετρίας, Σύνδεση Αρχαιομετρίας και Αρχαιολογίας, Ιανουάριος 1990. Αθήνα 1992, 43-52.
1993: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Λώλος Γ., Βήχος Γ. , Δοκός. Ανασκαφική περίοδος 1992. Η Υποβρύχια Έρευνα. Τα κεραμικά ευρήματα, Ενάλια V (1993, εκδ.1998), Τεύχος 1/2 , 6-13.
1994: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Λώλος Γ., Βήχος Γ., Δοκός: το αρχαιότερο γνωστό ναυάγιο στον κόσμο, Experiment, Έτος 1 (1994), Αρ.3, 76-113.
1995: Ζουριδάκης Ν., Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Χρονολογήσεις με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα στο Νεολιθικό σπήλαιο Αλεπότρυπα Διρού, ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος Αθήνα.Demo 95/6G, 1995, 1-19.
1996α: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Νεολιθικός Πολιτισμός στην Ελλάδα, Αθήνα, 1996.
1996β: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Το σπήλαιο Αλεπότρυπα στον Διρό Μάνης, στο Νεολιθικός Πολιτισμός (1996), 80-84.
1996γ: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Ταφικά Έθιμα του Διρού, στο Νεολιθικός Πολιτισμός (1996), 175-177.
1997α: Zouridakis N., Ochsenkuhn K.M., Papathanasopoulos G.A., Archaeometric investigations for the Alepotrypa cave at Diros, ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος Αθήνα Demo 97/8, 1-16.
1997β: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Το σπήλαιο Αλεπότρυπα στο Διρό. Νεολιθικός Πολιτισμός στη Μάνη. Πρακτικά Α΄ Συμποσίου 1997. Η Μάνη μέσα στους αιώνες (100.000 χρόνια). Αρεόπολη 1997.34-39.
2000: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Παπαθανασόπουλος Θ.Γ., Πύλος – Πυλία: Οδοιπορικό στο χώρο και στο χρόνο. Η Πύλος του Νέστορος, το Ναυρίνο, η Μεθώνη, η Κορώνη, Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων, 2000, (το 2004 κυκλοφόρησε η δεύτερη έκδοση).
2003: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Το φορτίο του Πρωτοελλαδικού Ναυαγίου του Δοκού. Οι ραμφόστομες φιάλες – λύχνοι, Πρακτικά του 1ου Διεθνούς Συνεδρίου του Αργοσαρωνικού. Πόρος, 26-29 Ιουνίου 1998. Επιμέλεια έκδοσης Ε.Κονσολάκη – Γιαννοπούλου, Αθήνα (2003), 129-138.
2006α: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Το έργο της Επιστημονικής Επιτροπής Αρχαιολογικού, Μουσειακού και Ανασκαφικού Έργου Διρού, στο ΥΠΠΟ-ΤΔΠΕΑΕ, το Έργο των Επιστημονικών Επιτροπών Αναστήλωσης , Συντήρησης και Ανάδειξης Μνημείων, Αθήνα, 293-303.
2006β: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Το έργο της Επιστημονικής Επιτροπής Συντήρησης Στερέωσης Ανάδειξης των μνημείων της ακρόπολης των Μυκηνών και του ευρύτερου περιβάλλοντος χώρου, στο ΥΠΠΟ- ΤΔΠΕΑΕ, το Έργο των Επιστημονικών Επιτροπών Αναστήλωσης , Συντήρησης και Ανάδειξης των Μνημείων, Αθήνα (2006), 235-250.
2007: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Αναζήτηση της προέλευσης των διακινούμενων ειδών κεραμικής του ναυαγισμένου στη νόσο Δοκό Πρωτοελλαδικού πλοίου, Ανακοίνωση στο 3ο Διεθνές Συνέδριο της Αρχαίας Ελίκης: Πρωτοελλαδική Πελοπόννησος.
2007: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Μυκηνών Έργα, στο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ, τεύχος 104, Σεπτέμβριος 2007, σελ.80-84.
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΣΕ ΦΙΛΜ – ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
1. «Νεολιθικό Σπήλαιο Αλεπότρυπα Διρού», 1985, Σκηνοθεσία : Νίκος Παπαθανασίου.
2. «Δοκός: Το αρχαιότερο γνωστό ναυάγιο του κόσμου», 1996,Σκηνοθεσία: Ν.Βεργίτσης –Σ. Στασινός.
Βραβείο Φωτογραφίας στο διεθνές φεστιβάλ ΑΓΩΝ, 1996.
3. «Μυκηνών Έργα», 2006, Σκηνοθεσία: Σ.Στασινός.
ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΕΣ
1977: Γ.Α. Παπαθανασόπουλος, Μνήμη Δημήτρη Θεοχάρη, «Μνήμη Δημήτρη Θεοχάρη», ΑΝΤΙ, περίοδος Β΄, τόμος 88 (1977), 44.
2003: Γ.Α. Παπαθανασόπουλος, Νίκο Τσούχλο, « Ο φίλος που έφυγε» στο ΕΝΑΛΙΑ VII (Αφιέρωμα στον Νίκο Τσούχλο), 20-21.
Δείτε την συνέντευξη που μου παραχώρησε ο Γεώργιος Παπαθανασόπουλος πριν δύο χρόνια:
πηγή: estia.tv
