Η είδηση από μόνη της ήταν αποκρουστική: Μια άνεργη γυναίκα, παραποίησε το ενδεικτικό της Ε’ Δημοτικού και το παρουσίασε ως απολυτήριο Δημοτικού για να προσληφθεί ως καθαρίστρια στον Βόλο! Γιατί (με βάση τις προϋποθέσεις πρόσληψης) ως γνωστόν θα… καθάριζε καλύτερα, αν είχε απολυτήριο Δημοτικού.
Η γυναίκα, μετά από χρόνια συνεπούς εργασίας, κατέληξε στη φυλακή με 10ετη κάθειρξη και κινδύνευε να βρεθεί να οφείλει και όσα χρήματα πήρε από το Δημόσιο όλα αυτά τα χρόνια, λες και δεν τα δούλεψε. Η γυναίκα αυτή, που έγινε γνωστή ως «η καθαρίστρια από τον Βόλο», τελικά αποφυλακίστηκε γιατί τα ΜΜΕ έκαναν τεράστιο σαματά (να και κάτι καλό που κάνουν καμιά φορά τα ΜΜΕ) και οι αρμόδιες αρχές έσπευσαν να εξορθολογίσουν την κατάσταση.
Όμως, η γυναίκα αυτή, θα μείνει -πιθανόν- στην νεότερη ελληνική ποινική ιστορία, γιατί η υπόθεσή της προσφέρει τη δυνατότητα στην πολιτική ηγεσία να «περάσει» καλύτερα προς την κοινωνία την δραστική αλλαγή ενός δρακόντειου και απαρχαιωμένου νόμου που ισχύει στην Ελλάδα από το 1950. Ο αποκαλούμενος νόμος περί καταχραστών δημοσίου (που θεωρεί καταχραστή του Δημοσίου από την καθαρίστρια μέχρι τον μεγαλύτερο απατεώνα που μπορεί να σκεφτεί κανείς), έχει ανώτατη ποινή τα ισόβια (αρχικά ανώτερη ποινή ήταν η θανατική) και κατώτερη τα 10 χρόνια κάθειρξη. Ένας νόμος που που «όμοιός» του δεν υπάρχει σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, απαρχαιωμένος και σε τεράστια απόσταση από την κοινωνία. Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί καμία κυβέρνηση δεν τον άλλαζε;
Επιτροπές
Παρότι πολλές νομοπαρασκευαστικές επιτροπές και κορυφαίες νομικές προσωπικότητες, εισηγήθηκαν πολλάκις την αλλαγή και τον εξορθολογισμό του νόμου στα σύγχρονα δεδομένα, όλες οι πολιτικές ηγεσίες έκαναν τελικά πίσω, φοβούμενες προφανώς τις κραυγές πως «πάνε να ρίξουν στα μαλακά τους απατεώνες και οικονομικούς εγκληματίες». Η περίπτωση όμως της καθαρίστριας του Βόλου, έδειξε σε όλους ότι αυτός ο νόμος τελικά λειτουργεί ως σύγχρονη μέγγενη η οποία συνθλίβει κυρίως τους αδύναμους. Αν λοιπόν, τελικά αλλάξει ο νόμος, η περίπτωση της γυναίκας αυτής, σίγουρα θα περάσει στην ποινική ιστορία της χώρας, αφού ήταν η αφορμή για να κατανοηθεί καλύτερα απ’ όλους η στρέβλωση αυτού του νόμου.
50 άτομα
Η ανεφαρμοστικότητα του νόμου, φαίνεται από το γεγονός, ότι σύμφωνα με ρεπορτάζ του Τάσου Τέλλογλου στην Καθημερινή, μόλις 50 άτομα κρατούνται με τον νόμο 1608/50 για οικονομικά εγκλήματα εις βάρος του Δημοσίου, που είχε ψηφιστεί τον Δεκέμβριο του 1950 παρά το γεγονός ότι εδώ και σχεδόν 60 χρόνια έχουν εκδικαστεί εκατοντάδες υποθέσεις και επιβάλλονται αυστηρότατες ποινές. Τώρα, η κυβέρνηση θέλει -για ακόμα μία φορά μετά την προηγούμενη αποτυχημένη προσπάθεια του 2014- να τον τροποποιήσει.
Τώρα, στο πλαίσιο του νέου ποινικού κώδικα και του νέου κώδικα ποινικής δικονομίας, η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει μετά από εισηγήσεις των μελών των επιτροπών που τους επεξεργάστηκαν, να μειώσει τις ποινές για παρόμοια αδικήματα, πιθανόν, σε 10ετή κάθειρξη, κρατώντας όμως τη διευρυμένη χρονικώς παραγραφή που ισχύει με τον σημερινό νόμο για να μην κατηγορηθεί ότι ευνοεί συγκεκριμένους κατηγορουμένους ή υπόπτους.
Ποιοι εντάσσονται στον νόμο
Για να γίνει κατανοητό το εύρος αυτού του αναχρονιστικού (και εκτός εποχής) νόμου, αξίζει να αναφέρουμε πως για να ενταχθεί μια πράξη στις διατάξεις του νόμου 1608/50 έπρεπε να συντρέχουν προϋποθέσεις:
- Να έχει διαπραχθεί ένα από τα εγκλήματα της πλαστογραφίας, πλαστογραφίας και κατάχρησης ενσήμων, ψευδούς βεβαιώσεως, απιστίας σχετικά με την υπηρεσία, υπεξαίρεσης στην υπηρεσία, κλοπής, υπεξαίρεσης και απάτης.
- Ο φορέας προσβολής από την εγκληματική πράξη θα πρέπει να είναι το Δημόσιο ή κάποιο Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου.
- Το όφελος που επιτεύχθηκε ή επιδιώχθηκε από τον δράστη ή η ζημία που προκλήθηκε ή απειλήθηκε να προκληθεί στο Δημόσιο ή σε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου θα πρέπει να ανέρχεται σε ποσό άνω των 150.000 ευρώ (προσαρμογή στο σήμερα).
Το 1987 ο νόμος επεκτείνεται στο μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας και σε ιδιωτικές περιουσίες. Έτσι, στους φορείς του Δημοσίου προστίθενται:
- Οι τράπεζες με έδρα την Ελλάδα
- Τα νομικά πρόσωπα ακόμα και αν είναι ιδιωτικά εφόσον τα έχει ιδρύσει το κράτος
πηγή: dikastiko.gr
