Το εκπληκτικό δείγμα της ελληνικής γλυπτικής που κλάπηκε από τους Γάλλους από τον ελληνικό χώρο, βρέθηκε στις 8 Απριλίου του 1820 στο χωράφι κάποιου αγρότη.
“Η Αφροδίτη της Μήλου”. Και ποιός δεν γνωρίζει το υπέρλαμπρο αυτό δείγμα ελληνικής γλυπτικής. Το εκπληκτικό έργο που κλάπηκε από τους Γάλλους από τον ελληνικό χώρο και που το θαυμάζουν εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο στο μουσείο του Λούβρου.
Το γνωστό μαρμάρινο άγαλμα, του τέλους ελληνιστικής – αρχών ρωμαϊκής εποχής (περί το 150 – 50 π.Χ.), το οποίο βρέθηκε, στις 8 Απριλίου του 1820, σε αγροτική περιοχή της Μήλου, σε πάνω από 6 χωριστά κομμάτια. Σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου, ενώ στο μουσείο της Μήλου υπάρχει πιστό αντίγραφό του, το οποίο έστειλε ως δωρεά το Λούβρο.
Το υπέροχο έργο της ελληνιστικής τέχνης, συνδυάζει αρμονικά τη γυναικεία ομορφιά και θηλυκότητα. Άλλοτε θεωρείτο έργο του Πραξιτέλη. Τώρα πια είναι βέβαιο ότι ο άλλος είναι ο δημιουργός του. Για τη Μήλο είναι το προσδιοριστικό στοιχείο του τουρισμού της και για το Λούβρο ένα από τα σπουδαιότερα αποκτήματά του. Είναι σκαλισμένη σε παριανό μάρμαρο και έχει ύψος 2,02 μ. και παριστάνει την Αφροδίτη.
Το άγαλμα βρέθηκε από έναν αγρότη στο χωράφι του κι αναφέρεται με διάφορα ονόματα, όπως Γεώργιος Κεντρωτάς, Θεόδωρος Κεντρωτάς, “εκτιμητής αξίας χωραφιών”, δηλαδή κάτι σαν μεσίτης της εποχής ή Μποτόνης. Αυτό που πιθανώς συνέβη είναι στη μικρή κοινωνία της Μήλου να βρέθηκε το άγαλμα από ένα μέλος της οικογένειας Κεντρωτά, αλλά στις εκσκαφές και στις διαπραγματεύσεις πώλησης να αναμίχθηκαν και συγγενείς.
Δεν υπάρχει κανένα άλλο άγαλμα στον κόσμο που να έχει ξεσηκώσει τόσο αντιφατικές θεωρίες για το πώς ήταν όταν δημιουργήθηκε, όσο η Αφροδίτη της Μήλου. Η ενσάρκωση της ομορφιάς αποτελεί και σπαζοκεφαλιά, καθώς δεν γνωρίζουμε τί έκαναν τα χέρια της που λείπουν, Σε ένα δοκίμιο του 1890, ο Γάλλος αρχαιολόγος Salomon Reinach είχε υποστηρίξει ότι “Η Αφροδίτη της Μήλου είναι ένα μυστήριο”.
Το άγαλμα βρέθηκε ακρωτηριασμένο και υπάρχει η εικασία ότι η θεά στο αριστερό της χέρι κρατούσε μήλο, ή στεφάνια δάφνης, ή καθρέφτη ή ότι με τα δύο χέρια της κρατούσε την ασπίδα του Άρη. Άλλοι λένε ότι απεικονίζεται ως μητέρα που κρατά το μωρό της.
Άλλοι θεωρούν ότι δεν έκανε τίποτε από αυτά και ότι ετοιμαζόταν να λουστεί. Σύμφωνα με ένα μύθο, τα χέρια της έσπασαν πάνω σε καβγά Γάλλων αρχαιολόγων και Ελλήνων κατά τη μεταφορά του αγάλματος. Ωστόσο, αυτό δεν ευσταθεί γιατί το έργο είχε βρεθεί από την αρχή χωρίς τα χέρια.Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, το άγαλμα δεν είναι η Αφροδίτη αλλά η θεά Νίκη που κρατά μια ασπίδα στον αριστερό μηρό της και μια πλάκα πάνω στην οποία καταγράφονται ονόματα ηρώων στο δεξί της χέρι. Το πιθανότερο που μπορεί να ισχύει είναι ότι τμήματα των χεριών είχαν βρεθεί σε διάφορα σημεία και ότι το αριστερό κρατούσε μήλο, αλλά χάθηκε κατά τη μεταφορά ή ότι κατά τη συμπλοκή για να αποκτηθεί, τα κομμάτια που συνόδευαν το γλυπτό έπεσαν στη θάλασσα κι έτσι χάθηκαν.
“Δεν υπάρχει άγαλμα ή έργο τέχνης που να έχει δώσει ποτέ αφορμή για τέτοια διαμάχη. Παρά το τεράστιο και συνεχές ενδιαφέρον που εκδηλώνεται για το θέμα, παρά τις πικρές διαμάχες που έχουν λάβει χώρα από το πλανώμενο ερώτημα, η αναδόμηση της Αφροδίτης της Μήλου, η οποία θα ικανοποιεί τους πάντες, ή έστω την πλειοψηφία των κριτικών, φαίνεται τόσο μακριά όσο ποτέ.” υποστήριξε το 1902 κάποιος δοκιμιογράφος.
Οι τουρίστες που επισκέπτονται το Μουσείο του Λούβρου αντικρίζοντας τη θεά Αφροδίτη έχουν στο μυαλό τους το πρότυπο της αγνής ομορφιά της κλασικής αρχαίας Ελλάδας. Το ότι δεν γνωρίζουν τι θα μπορούσε να κρατάει στα χέρια, σε καμία περίπτωση δεν μειώνει το ενδιαφέρον τους από αυτό το εκπληκτικό έργο τέχνης.
πηγή: Μανταλένα Μαρία Διαμαντή / klik.gr
