Ήταν το 2016, όταν μετά την ερμηνεία του στο Creed, ο Σιλβέστερ Σταλόνε έπαιρνε Χρυσή Σφαίρα και δεχόταν ένα standing ovation για την προσφορά του στο σινεμά. Για πολλούς, ήταν η καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του. Μέχρι που ήρθε το Sly στο Netflix. Ξέρουμε τι θα πείτε: μα, αυτό δεν είναι ταινία, δεν είναι μυθοπλασία, είναι ντοκιμαντέρ. Κι όμως, ακόμα και σε ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του, ο τρόπος που εξιστορεί το κάθε τι, δείχνει πως ο Σταλόνε είναι σαν το παλιό, καλό κρασί: όσο μεγαλώνει, τόσο πιο ωραία είναι η γεύση του.
Στο Sly βλέπουμε όλη του τη διαδρομή, από την απόφασή του να γίνει ηθοποιός, στις πρώτες του δουλειές και τελικά σε όλα όσα χρειάστηκε να κάνει για να φέρει στις οθόνες το Rocky με τον εαυτό του πρωταγωνιστή και όχι κάποιον άλλον.
Όμως, ενώ υπάρχει αυτή η ανασκόπηση, μέσα από την οποία ο Sly μας δίνει μερικά πολύτιμα διδάγματα ζωής, πρόκειται εν τέλει για ένα ντοκιμαντέρ που αποκαλύπτει την αιτία που ο Σταλόνε έγινε αυτό που έγινε.
Η σχέση του με τον πατέρα του είναι κάτι που αναφέρει διαρκώς στις αφηγήσεις του και είναι το στοιχείο που τον οδήγησε σε όλα όσα έκανε, στον Ρόκι Μπαλμπόα, στον Ράμπ, στους Αναλώσιμους. Πόσοι ηθοποιοί έχουν καταφέρει να συνδέσουν τρία franchises με το όνομά τους, με το πρόσωπό τους, με την εικόνα τους..;
Ο Σταλόνε το κατάφερε, όχι γιατί είχε κίνητρο να δοξαστεί, να βγάλει λεφτά ή οτιδήποτε τέτοιο. Το έκανε γιατί ήθελε να λάβει από τον κόσμο όση αγάπη δεν μπόρεσε να του προσφέρει ο καθόλα ανταγωνιστικός πατέρας του.
Είναι χαρακτηριστικό σε αυτό το ντοκιμαντέρ μιάμισης ώρας ότι υπάρχει αναφορά στην απόσταση ανάμεσα τους και στην τελευταία τους συνάντηση. Ο αδερφός του Sly τον έχει φωνάξει στο σπίτι τους στο Μέριλαντ, για να δει τον πατέρα τους που είναι ετοιμοθάνατος. Οι δυο τους έχουν να μιλήσουν εβδομάδες ή και μήνες.
Ο Σταλόνε δεν θέλει να αφήσει όλα τα του παράπονα, όλα τα τραύματα του παρελθόντος να βγουν στην επιφάνεια σε αυτή τη στιγμή και θέλει η τελευταία τους επαφή να μην περιλαμβάνει άβολες κουβέντες. Όμως, ο πατέρας του έχει το θράσος του ετοιμοθάνατου και του ζητάει να μάθει να συγχωρεί. Εκεί ο Σταλόνε σπάει και του την λέει.
Από το πρώτο σενάριο του Ρόκι μέχρι τον τελευταίο Ράμπο και το πώς έδωσε το κύκνειο άσμα αυτού του ήρωα, ο Sly τοποθετούσε τον εαυτό του και όλες τις ελλείψεις από τον πατέρα του. Γι’ αυτό και η πρώτη ισχυρή φιγούρα ήταν ο Ηρακλής του Στιβ Ριβς και αυτός έγινε το σωματικό του πρότυπο.
Βλέπουμε το πώς επέδρασε στην δική του στάση ως πατέρας απέναντι πρώτα στον αδικοχαμένο γιο του, τον Σέιτζ, και την τελευταία 20ετία στις τρεις κόρες του. Μετανιώνει που τις άφηνε για να κάνει ταινίες.
Είναι ο πιο συγκινητικός, ο πιο ηθελημένα ευάλωτος Σταλόνε που έχουμε δει σε αυτά τα 50 χρόνια πορείας του ως ηθοποιός. Στα 77 του, έχοντας ηρεμήσει με όλα μέσα του, είναι κι ένας άνθρωπος τόσο σοφός. Ποτέ δεν επιχείρησε να υποδυθεί κάτι παραπάνω, ήθελε πάντοτε να τον αγαπάει ο κόσμος είτε ως Ρόκι είτε ως Ράμπο είτε, στο βάθος, ως Σιλβέστερ Σταλόνε.
Το Sly είναι άρτιο αισθητικά, είναι το καλύτερο που έχουμε δει μετά από αυτό του Ντέιβιντ Μπέκαμ πριν λίγες εβδομάδες και φαίνεται πως το Netflix έχει βρει τη νέα του φλέβα χρυσού στην ανασκόπηση της ζωής θρυλικών ανθρώπων.
Ο Σταλόνε είναι ένας θρύλος, ένας «ήρωας», ο Μέσι του action genre. Ο Σβάρτσενεγκερ περιγράφει πως ο μεταξύ τους ανταγωνισμός ανέβασε τα ποσά στο action και τους εξέλιξε. Ο Μέσι και ο Κριστιάνο του Χόλιγουντ πολύ πριν υπάρξουν οι δύο ποδοσφαιριστές.
Και ο Sly είναι αναμφίβολα έτι πιο σπουδαίος γιατί είχε όραμα. Έφτιαξε μόνος του το μονοπάτι του σπιθαμή προς σπιθαμή. Και όταν πια είχε όλη τη δύναμη, ένωσε τους πάντες στους Αναλώσιμους. Και αφήνει ένα τεράστιο legacy στο οποίο υποκλίνεται ακόμα και ο πάρα πολύ αυστηρός Κουέντιν Ταραντίνο που μιλάει για τους ρόλους του Sly.
Πολύ συγκινητικό, σε κάνει να θες να τον αγκαλιάσεις, να αγαπήσεις τη διαδρομή του Σταλόνε και ότι υπήρχε το αόρατο μαστίγιο ενός σχεδόν άκαρδου πατέρα που δεν μπορούσε να τον αποδεχτεί ως τον αντικαταστάτη του ως ηγέτης στην «αγέλη».
πηγή: menshouse.gr
