Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του στον διευθυντή του περιοδικού People, Γιώργο Πρατάνο, μίλησε για την προσωπική του ζωή, τον ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ σ΄αυτήν και αν ζηλεύει την σύντροφό του, Ζέτα Μακρυπούλια.
Άρα έχω μπροστά μου έναν νέο, πιο ώριμο Μιχάλη;
Εύχομαι να είναι έτσι. Η ωριμότητα είναι στοιχείο θετικό, ενέχει όμως και τον κίνδυνο να σου αφαιρεί κάτι από τον αυθορμητισμό σου. Να σε κάνει πιο μαζεμένο, πιο μουντό.
Σε αγχώνει η ιδέα του να γίνεις πατέρας;
Η ολοκλήρωση ενός ανθρώπου είναι η οικογένεια. Το θεωρώ απαραίτητο για την προσωπική ολοκλήρωση. Δεν θέλω να με αγχώνει, γιατί είναι κάτι που έχω στο μυαλό, είναι στην ιδιοσυγκρασία μου και, εφόσον υπάρχουν οι συνθήκες, νομίζω πως θα γίνει με κάποιον τρόπο.
Έχεις κάποιο φόβο για τη δέσμευση που έχει κωδική ονομασία «γάμος»; Ή το θεωρείς μέσα στη ζωή;
Όλα είναι μέσα στη ζωή και μου αρέσει να είναι αυθεντικά, αντίθετα με τους κωδικούς και τους κώδικες.
Σε έναν χρόνο θα κλείσετε δέκα χρόνια σχέσης με τη Ζέτα. Πόσο σε έχει διαμορφώσει ο συγκεκριμένος δεσμός σε αυτό που είσαι σήμερα;
Είμαστε οικογένεια. Άμα ζεις με έναν άνθρωπο δέκα ολόκληρα χρόνια, σημαίνει ότι τον αγαπάς. Κι άμα αγαπάς, επιδιώκεις να διαμορφώνεσαι από τη σχέση σου μαζί του. Αυτό άλλωστε σημαίνει και η σχέση, ο δεσμός όπως είπες, που τον επιδιώκεις και που είναι το καύσιμο στο ταξίδι της ζωής. Διαφορετικά βαλτώνεις, φθείρεσαι και η αγάπη χάνεται.
Κι όμως, η σχέση σου με τη Ζέτα Μακρυπούλια βρέθηκε ξανά στο προσκήνιο, αφού έγραψαν πάλι για έναν «μεγάλο χωρισμό». Γιατί πιστεύεις ότι γράφτηκε κάτι τέτοιο;
Πραγματικά, δεν μπορώ να γνωρίζω γιατί γράφονται αυτά τα πράγματα. Δεν μπορώ να είμαι μέσα στο μυαλό και τον ψυχισμό κανενός. Είναι όμως κατανοητό για ένα μέρος του κόσμου που με κάποιον τρόπο συνδέεται και μπαίνει στο σπίτι σου, είτε μέσω ραδιοφώνου είτε μέσω τηλεόρασης είτε μέσω περιοδικών, ότι δημιουργείται μια σχέση οικειότητας. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να μαθαίνουν για σένα.
Νιώθεις πως οι δημοσιογράφοι στο σύνολό τους σου έχουν φερθεί καλά;
Δεν έχω καμία πικρία ή απογοήτευση. Θεωρώ ότι όλα όσα έχουν συμβεί και θα συμβούν είναι μέρος αυτής της δουλειάς και, ως εκ τούτου, της αντιμετώπισης των πραγμάτων. Μην ξεχνάμε ότι αυτά καθορίζονται και από τις παραμέτρους που θέτει η κοινωνία και οι «αποχρώσεις» της. Το πλαίσιο διαμορφώνεται εκεί, δεν είναι ένα φαινόμενο εξατομικευμένο. Από τους ανθρώπους του Τύπου θεωρώ πως τις περιόδους που θα έπρεπε να έχω μια συμπαράσταση, την είχα, και σε αρκετά μεγάλο βαθμό.
Πόσο παράξενο είναι για ένα ζευγάρι να βλέπει δημοσιεύματα για τη ζωή του; Μπορεί να δημιουργήσει τριβές ή να το ενώσει κάτι τέτοιο;
Έχεις μια από τις πιο όμορφες Ελληνίδες δίπλα σου… Έχεις πιάσει τον εαυτό σου να τη ζηλεύεις;
Η ζήλια στη ζωή είναι σαν τη ζάχαρη. Η μεγάλη δόση βλάπτει. Τη χρησιμοποιώ, αλλά σε μικρές δόσεις.
πηγή: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΡΑΤΑΝΟΣ / peoplegreece.com
