Μιλήσαμε με τον Κωνσταντίνο Μπελετσιώτη πρωταγωνιστή και δημιουργό της ταινίας μικρού μήκους ‘ΜΠΑΜ ὁ θεός τῆς πόλης’ ο οποίος ως γνήσιος ‘Νότιος’ δέχθηκε με χαρά να μας παραχωρήσει μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης!
– Καταρχάς θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε για το χρόνο σου όσο αφορά τη συνέντευξη.
-Εγώ σας ευχαριστώ.Και θα σας ευχηθώ στην αρχή και όχι στο τέλος της συνέντευξης αυτής, καλή αρχή στην πολύ όμορφη αυτή προσπάθεια που ξεκινάτε καλύπτοντας τα τοπικά θέματα και όχι μόνο.
-Μίλησε μας για εσένα. Από ότι ξέρουμε ασχολείσαι με πολλά και διάφορα πράγματα στον καλλιτεχνικό χώρο.
-Χμμμ (γέλια) Σωστές οι πληροφορίες σας!Ασχολούμαι από το 2001 με την μουσική και συγκεκριμένα με το άκρως παρεξηγημένο στη χώρα μας είδος της ραπ. Επίσης διατηρώ το urban limited brand DigitzDeleted που από το 2010 λειτούργησε ως πρωτοπόρος στην αστική ένδυση δίνοντας αφορμή σε πολύ κόσμο να ασχοληθεί μετέπειτα με το συγκεκριμένο style.
-Είχες κάποια σχέση με όλα αυτά?Εννοώ σαν ερέθισμα από τον οικογενειακό σου κύκλο η από τις παρέες σου.
-Καμμία σχέση και θα έλεγα πως μάλλον γινόταν το αντίθετο. Η αλήθεια είναι ότι όλα ξεκίνησαν όταν πρωτοάκουσα την ραπ μουσική στα 7 μου έτη, που τότε λόγω καυστικού στίχου και ήχου ήταν ένα πολύ τολμηρό εγχείρημα.Με μια λέξη απλά κόλλησα.Αργότερα ντυνόμασταν με ένα συγκεκριμένο τρόπο και αυτό εξελισόταν.Σήμερα είναι μόδα αύριο θα είναι κάτι άλλο μόδα και βλέπεις τα ίδια άτομα που τότε μας κοιτούσαν με εμπάθεια και μας σχολίαζαν φέτος να προσπαθούν να οικειοποιηθούν αυτό το style.Το θέμα είναι όμως πως για πολλούς από εμάς ήταν είναι και θα είναι τρόπος ζωής!
-Με τον κινηματογράφο τη σχέση έχεις? Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την παραγωγή ταινιών?
-Με τον κινηματογράφο εχώ ερωτική σχέση (γέλια).Όχι πέρα από την πλάκα ήταν ακόμα μια καλλιτεχνική μου τρέλα που ήθελα να κάνω πράξη καθώς στην κυριολεξία ξύπνησα μια μέρα και είπα θα κάνω μια ταινία.Είμαι μεγάλος fan των κατηγοριών drama-gangster-prison-drug trafficking ταινιών οπότε έχω δει και μεέτήσει σχεδόν τα πάντα.Οπότε πάντα το έιχα κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μου να κάνω μια προσπάθεια επάνω σε αυτό το κομμάτι. Στην πραγματοποίηση της ταινίας βοήθησε καταλυτικά η γνωριμία μου με τον πολύ ταλαντούχο σκηνοθέτη Fernand Roblot ο οποίος σκηνοθέτησε και έκανε όλα τα πλάνα στο έργο καθώς και η γνωριμία μου με τον Λευτέρη Παπούλια από την Maingraph που ανέλαβε το μοντάζ και τον ήχο.Χωρίς αυτούς τους 2 δεν θα έιχε γίνει καν η αρχή!
-Πολύ ωραία.Θα ήθελες να μας πεις και δυο πράγματα για την ταινία σου?
-Η ταινία είναι μικρού μήκους (20 λεπτά) είναι no-budget και εντελώς ανεξάρτητη δική μου παραγωγή.Αυτό σημαίνει ότι οικειοθελώς δεν έχει πληρωθεί κανένας από τους συντελεστές και ότι όλο αυτό ήταν μια οργανωμένη προσπάθεια 30 ανθρώπων που στην πιο δύσκολη εποχή αυτής της χώρας είπαν να δημιουργήσουν κάτι όμορφο. Παλιοί ηθοποιοί, φίλοι και γνωστοί μου καλλιτέχνες κάθε είδους συνεργάστηκαν αρμονικά για έναν ολόκληρο χρόνο ώστε να βγει το αποτέλεσμα που έχουμε στα χέρια μας σήμερα! Και νοιώθω πολύ χαρούμενος γι’αυτό…
-Τι πραγματεύεται η ταινία σου?Σε πιο είδος θα μπορούσαμε να την κατατάξουμε?
-Η ταινία μου είναι μια άκρως κυνική ματιά στην άγρια και παράνομη νυχτερινή πλευρά της Αθήνας όπως τη βιώνει ένας 28 χρόνος πρώην κρατούμενος. Μετά την εμπλοκή του σε εμπόριο απαγορευμένων ουσιών και συνειδητοποιώντας τα αδιέξοδα της κατάστασης, δίνει μάχη να επιστρέψει στην κανονικότητα της ζωής! Θα τα καταφέρει?Αυτό είναι το story λοιπόν.Θα μπορούσες να την κατατάξεις στις δραματικές-κοινωνικές ταινίες!Είναι μια πικρή και συνάμα ρομαντική noir δραματική ιστορία η οποία σου δίνει μια γερή γεύση δεκαετίας του 1990 στο 2017.
-Υπάρχει κάτι αξιοσημείωτο που ξεχωρίζεις στο έργο?
-Θα το δείτε και θα κρίνετε μόνοι σας!Το αξιοσημείωτο για μένα είναι η συμμετοχή όλων των παιδιών που δώσανε τον καλύτερο τους εαυτό για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα καθώς και η συμμετοχή τριών μεγάλων ηθοποιών που όντας θαυμαστής τους μου κάνανε την τιμή να παίξουν στην ταινία που έγραψα.Ο θρυλικός ‘κακός΄ των 90ς Ιωάννης Κοντοπίδης ο αξεπέραστος Σπύρος Ιωάννου από Φυλακές Ανηλίκων και το ανερχόμενο αστέρι του Θεάτρου ο Κωνσταντίνος Τσεντούρος!
-Ήταν δύσκολο να υλοποιηθεί μια ταινία έστω και μικρού μήκους χωρίς χρήματα?
-Δεν θα σου πω ψέμματα.Σε κάποιες φάσεις ένοιωσα ότι είναι ακατόρθωτο (γέλια) καθώς σε μια ανεξάρτητη no budget παραγωγή προκύπτουν συνέχεια θέματα τα οποία δεν τα είχες υπολογίσει εξαρχής και κάνεις έναν αγώνα δρόμου για να τα ξεπεράσεις δουλεύοντας με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτεις.Βέβαια όλο αυτό έχει και την δική του ομορφιά.Πώς νοιώθει ένας μαραθωνοδρόμος όταν τερματίζει την κούρσα μετά από άπειρα χιλιόμετρα? Έ κάπως έτσι ένοιωσα και εγώ με το ταινιάκι χαχαχα (γέλια)
-Μας έχεις δώσει το teaser της ταινίας αποκλειστικά και θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε!Πότε να περιμένουμε την πρώτη προβολή?
-Να είστε καλά. Επειδή η ταινία θα προσπαθήσει να αναδειχθεί μέσω κάποιον festivals σε Ελλάδα και Εξωτερικό και απαγορεύετε η δημόσια προβολή της πριν από αυτά υπολογίζω να έρχεται δημόσια προς τον χειμώνα!
-Σου ευχόμαστε καλή επιτυχία στην ταινία σου και σε ευχαριστούμε πολύ για τα χρόνο σου και τις απαντήσεις που μας έδωσες.
-Καλή επιτυχία και σε εσάς και στο site σας. Καλή συνέχεια!
