Στο City, την μικρή ανεξάρτητη πόλη στην καρδιά του Λονδίνου, εκεί που συνεχίζει να χτυπά η καρδιά του χρηματοοικονομικού τομέα της Ευρώπης, ένας Έλληνας -πρώην τραπεζικό στέλεχος- υπηρετεί τη «διπλωματική γαστρονομία».
O Τηλέμαχος Αργυρίου εργαζόταν στον τραπεζικό κλάδο στο City όταν αποφάσισε να αλλάξει επαγγελματικό προσανατολισμό και να στήσει το Kalimera, ένα «κινητό γκουρμέ ταχυφαγείο».
Ο τραπεζίτης που δεν μπορούσε να φανταστεί να ζει σαν «υπάλληλος» στη Μέκκα της οικονομίας το υπόλοιπο της ζωής του μίλησε στο Economistas για την επιχείρηση του- το «φορτηγό φαγητού» που παρέχει τα «ελληνικά μεσημεριανά γεύματα» στους στρεσαρισμένους του χρηματοοικονομικού τομέα του Ηνωμένου Βασιλείου, για τη ζωή στη μετά Brexit Βρετανία, για την πολιτική κατάσταση στη δεύτερη πατρίδα του στη Γαλλία, για τα σχέδια του για τη Defense.
Ο Τηλέμαχος Αργυρίου προτού εγκατασταθεί στο Λονδίνο εργαζόταν σε τράπεζα στο Παρίσι για 16 χρόνια. «Όσο καιρό ήμουν στη Γαλλία δεν είχα σκεφτεί να κάνω κάτι δικό μου. Είχα την τύχη να είμαι σε δουλειές που είχαν ενέργεια και υψηλούς στόχους και περνούσα καλά.Όταν έφτασα στη Βρετανία το 2008 έπεσα πάνω στην κρίση της Lehman Brothers. Η εταιρεία μου συγχωνεύτηκε με μια άλλη και η συγχώνευση δεν πήγε καλά. Όλη η κατάσταση άρχισε να επιδεινώνεται. Τότε αυτή η κρίση και η κρίση των 40 με έκανα να σκεφτώ να κάνω κάτι δικό μου. Ο επιχειρησιακός χώρος –σε σχέση με τη διατροφή και την εστίαση- ήταν αυτός που θα μπορούσα να κάνω εκείνο που ήθελα» μας εξηγεί ενώ επισημαίνει την «ελληνική εσωστρέφεια» σε επιχειρηματικό επίπεδο. «Πριν από λίγα χρόνια στο Λονδίνο δεν έβρισκες τίποτα ελληνικό εκτός από κυπριακές ταβέρνες, γιατί οι Έλληνες ως λαός δεν κάναμε κάτι για να προωθήσουμε τη εθνική μας κουζίνα, μόνο άρπα κόλα γύρους . Στην πραγματικότητα είμαστε εσωστρεφής λαός και δεν σκεφτόμαστε να γίνουν τα πράγματα με τρόπο που θα αρέσουν στους άλλους. Έχουμε μείνει στάσιμοι στο εξωτερικό. Η κρίση μας έκανε να βγούμε έξω. Έκανα κάτι που να μην απευθύνεται στους Έλληνες αλλά στους Λονδρέζους, όχι γιατί δεν θέλω Έλληνες πελάτες αλλά γιατί σε πόλη 10 εκατομμυρίων οι Έλληνες είμαστε 40.000» καταλήγει.
Εταιρείες και Brexit
Πώς διαχειρίζονται τις εκδοχές του Brexit οι ξένοι επιχειρηματίες και εργαζόμενοι του Λονδίνου; «Υπάρχει ασάφεια. Δεν ξέρουμε τι πάει να πει brexit. Ήταν από την αρχή κάτι προβληματικό. Δεν ξέρουμε τι θα συμβεί εδώ. Υπάρχει κόσμος που φεύγει από το City αλλά εμείς δεν έχουμε πρόβλημα, έχουμε σταθερούς πελάτες. Προσπαθούμε να μην στηριζόμαστε μόνο στην αγορά του City σε περίπτωση που ο κλασικός μας πελάτης δεν θα υπάρχει αύριο. Έχουμε ανοίξει και στο Camden. Εκεί η ανθρωπογεωγραφία των πελατών αλλάζει. Η καντίνα στο βόρειο Λονδίνο δεν σερβίρει γιάπηδες αλλά ταξιδιώτες και γηγενείς χωρίς γραβάτες».
«Ως επιχειρηματίες μας απασχολεί το θέμα της πρώτης ύλης. Η λίρα έχει πέσει, τα προϊόντα ανεβαίνουν αλλά εμείς δεν μπορούμε να ανεβάσουμε τις τιμές. Το θέμα των πρώτων υλών θα είναι πρόβλημα. Η κυβέρνηση εδώ και καιρό δεν ασχολείται με τα προβλήματα της χώρας αλλά το πώς θα βγάλει τη χώρα από έναν οργανισμό. Εδώ μιλάμε κάθε μέρα για το Brexit σαν κανείς πια να μην το θέλει. Η πραγματικότητα είναι όμως πως το Brexit επικράτησε στο δημοψήφισμα. Αλλά στα δημοψηφίσματα ο κόσμος δεν ψηφίζει σε αυτό που τον ρωτάνε. Ο μέσος Άγγλος δεν ξέρει τι είναι η Ε.Ε.- ψηφίζει απλά κατά η υπέρ της κυβέρνησης. Η Μέι κάνει την καλύτερη δουλειά στη χείριστη κατάσταση»
Εγκαταλείψtε το City
Πως νιώθει ο Τηλέμαχος όταν οι πρώην συνάδελφοι του τον βλέπουν να τυλίγει χορτοφαγικό σουβλάκι με χαλούμι, σπανάκι και ντοματίνια; Μας εξηγεί πως δεν είναι ο μόνος που εγκατέλειψε το City. Υπάρχουν πολλοί που το έχουν κάνει και άλλοι τόσοι που το ονειρεύονται. Όσο για τις συνθήκες εργασίας στο City;
Υπάρχει μια εταιρεία η “Εscape the City” που τους βοηθά να φύγουν από το χρηματοοικονομικό τομέα του Ηνωμένου Βασιλείου γιατί οι συνθήκες δεν είναι καλές. Είναι σκληρές οι σχέσεις εργασίας μεταξύ των ανθρώπων. «Οι μισθοί ξεκινούν από 50.000 λίρες το χρόνο και φτάνουν στον θεό, αλλά ο συνθήκες είναι στρεσογόνες γιατί είχαν να κάνουν με όλες τις αγορές. Εγώ δούλευα με ομόλογα ελληνικού κράτους, χάσαμε χρήματα και αυτό είχε αντίκτυπο στα οικονομικά της εταιρείας» αναφέρει
Με το βλέμμα στραμμένο στη Defense
Όσο για τα όνειρα του στη Γαλλία- τη δεύτερη πατρίδα του όπως την αποκαλεί; «Θα ήθελα να μεταφέρω το Kalimera στο Παρίσι, σε μια μη τουριστική περιοχή όπως η Defense (σ.σ. το γαλλικό City) αλλά δεν είναι τόσο απλό. Εκεί δεν δίνουν άδεια σε food truck για όλες τις ημέρες της εβδομάδας» αναφέρει ενώ σχολιάζει την πολιτική κατάσταση στη Γαλλία που φλέγεται με πραγματισμό «Το παράπονο είναι ίδιον των Γάλλων. Διαμαρτύρονται διαρκώς για να μη χάσουν τα κεκτημένα τους. Δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα».
Αν και το Παρίσι -μέσω της Defense- ευελπιστεί να κλέψει τη δόξα Λονδίνου ως χρηματοοικονομικό κέντρο στην ηπειρωτική Ευρώπη καθώς πολλές ξένες εταιρείες θα πρέπει να μετακινήσουν την έδρα τους σε άλλη χώρα της Ε.Ε. για να μην χάσουν τα οφέλη του ευρωπαϊκού διαβατηρίου, ο Τηλέμαχος μας ενημερώνει πως «προς το παρόν οι περισσότερες εταιρείες από το City φεύγουν για Φρανκφούρτη και Λισαβόνα».
Συντάκτρια: Δήμητρα Αθανασοπούλου
πηγή: economistas.gr
