Σημείο αναφοράς για τα κορίτσια της εποχής, το περιοδικό «Κατερίνα» (αλλά και το «Σούπερ Κατερίνα» που ακολούθησε λίγο αργότερα), κυριάρχησε για δεκαετίες αποτελώντας την εβδομαδιαία συνήθεια χιλιάδων εφήβων που έσπευδαν στα περίπτερα όλης της Ελλάδας για να το αγοράσουν.
Στην ουσία επρόκειτο για ένα «Μπλεκ», αλλά προορισμένο για κορίτσια. Δηλαδή ένα περιοδικό μεγέθους τσέπης περίπου, στο οποίο υπήρχαν πολλές εικονογραφημένες ιστορίες οι οποίες αντλούσαν την θεματολογία τους από τις ανησυχίες εκείνου του καιρού.
Συνήθως τα κόμικ δεν ήταν αυτοτελή κι έτσι, εφόσον έμπαινες στο νόημα, ήταν δεδομένο ότι θα επέστρεφες κάθε εβδομάδα για να το προμηθευτείς και να μάθεις τι συνέβαινε στην συνέχεια στις αγαπημένες σου πρωταγωνίστριες.
Η πρώτη φορά που κυκλοφόρησε ήταν λίγους μήνες μετά την «Μανίνα», ένα αντίστοιχο περιοδικό, το οποίο εκδόθηκε το 1972 από τον Νικόλαο Δεληγιώργη σε συνεργασία με τον Κώστα Μπαζαίο.
Η «Κατερίνα» ήρθε ως απάντηση και από τον ανταγωνισμό των δύο περιοδικών κερδισμένες βγήκαν οι νεαρές αναγνώστριες καθώς στο πέρασμα του χρόνου, πέρα από τα κόμικ, διανθίστηκαν και με άλλα «καλούδια», όπως αφίσες αγαπημένων ηθοποιών, τραγουδιστών κτλ, σιδερότυπα και δωράκια όπως βραχιόλια, κοσμήματα και άλλα.
Στην πραγματικότητα ήταν το «παιδί» της εκδοτικής εταιρείας Περιοδικός Τύπος που ανήκε στην οικογένεια Ανεμοδουρά. Κομβικό ρόλο σε αυτήν την ιστορία έπαιξε λοιπόν η Κατερίνα Ρωσσίου-Ανεμοδουρά, σύζυγος του Γιώργου Ανεμοδουρά κι επομένως νύφη του Στέλιου Ανεμοδουρά, που ήταν και ο «πατριάρχης» της οικογένειας.
Έχοντας ασχοληθεί από μικρή ηλικία με τον χώρο, έφερε νέα πνοή στην επιχείρηση και μάλιστα δική της ιδέα ήταν το συγκεκριμένο περιοδικό. Οι υπόλοιποι, μάλιστα, ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ που αν και το θέμα της ονομασίας μπήκε σε ψηφοφορία, όλοι είπαν πως πρέπει να φέρει το όνομα της δημιουργού του και κάπως έτσι γεννήθηκε η «Κατερίνα»!
Αρχικά ολόκληρη η έκδοση ήταν ασπρόμαυρη, πράγμα που συνέβη και με την «Σούπερ Κατερίνα», η οποία ακολούθησε το 1979. Είχε μεγαλύτερο μέγεθος, έβγαινε μια φορά τον μήνα, ενώ η θεματολογία της είχε μεγαλύτερο εύρος, δίνοντας πιο πολύ βάρος σε μεγαλύτερες ηλικίες και προσθέτοντας στις ιστορίες περισσότερα δώρα αλλά και στήλες με ζώδια, έγχρωμες γιγαντοαφίσες, γεγονός που την έκανε να αγοράζεται και από αγόρια, τουλάχιστον μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν και πλέον απευθυνόταν κυρίως σε κορίτσια.
Στις σελίδες και των δύο περιοδικών, εκτός από τα κόμικς, σταδιακά προστέθηκαν κουίζ, συνεντεύξεις, γράμματα αναγνωστών και αναγνωστριών που έψαχναν εναγωνίως απαντήσεις στα προβλήματά τους (συνήθως σε θέματα φλερτ και σχέσεων, αλλά με την αθωότητα εκείνης της εποχής), αφιερώματα σε ηθοποιούς, σειρές, συγκροτήματα και τραγουδιστές ή τραγουδίστριες και γενικότερα οτιδήποτε απασχολούσε τα νεαρά κορίτσια.
Τα χρόνια ακμής των δύο περιοδικών «Κατερίνα» και «Σούπερ Κατερίνα» ήταν κατά κύριο λόγο την δεκαετία του 1980 (προφανώς και εκείνης του 1970), όπως επίσης και των 90’ς, όταν σταδιακά άρχισαν να αλλάζουν και οι προτιμήσεις του κοινού, ενώ παράλληλα γενικότερα τα περιοδικά έβλεπαν τις πωλήσεις τους να συρρικνώνονται.
Στα καλά χρόνια δεν ήταν απίθανο ένα τεύχος να πουλούσε ακόμη και 140.000 αντίτυπα, νούμερο το οποίο μοιάζει εξωπραγματικό με τα σημερινά δεδομένα, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πρώτο τεύχος της «Σούπερ Κατερίνας», με εξώφυλλο τον Τζον Τραβόλτα πούλησε περίπου τόσα, με τα μισά εξ αυτών στην Αθήνα και τα υπόλοιπα εκτός Αττικής.
Και ειδικά την δεκαετία του ’80 ήταν συχνό το φαινόμενο τα καλοκαίρια οι αναγνώστριες που παραθέριζαν με τους γονείς σε κάποιο νησί, να ψάχνουν παντού για ένα περίπτερο που θα είχε το περιοδικό στην ώρα του και παράλληλα δεν θα είχε ξεπουλήσει τα (λίγα) κομμάτια που διέθετε. Εάν συνέβαινε αυτό, τα οικογενειακά δράματα ήταν σχεδόν αναπόφευκτα!
Πάντως το τελευταίο μεγάλο και άκρως εντυπωσιακό τιράζ, τουλάχιστον για την «Σούπερ Κατερίνα», καταγράφεται στο τεύχος που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1998, με εξώφυλλο τις Spice Girls, με 113.000 πωλήσεις, ενώ τον 21ο αιώνα πια, τέτοια νούμερα ήταν πλέον απλησίαστα, καθώς τα social media θέριεψαν και αντικατέστησαν τον περιοδικό Τύπο, γενικότερα.
Τα τελευταία τεύχη πριν πέσει οριστικά η αυλαία για αυτά, κυκλοφόρησαν το 2014 και το κλείσιμο αυτών των περιοδικών σηματοδότησε και το τέλος μια ολόκληρης εποχής…
πηγή:
