Η Ράκελ Γουέλς είπε κάποτε: «Αυτό που κάνω στην οθόνη δεν πρέπει να εξισώνεται με αυτό που κάνω στην ιδιωτική μου ζωή. Ιδιωτικά, είμαι διακριτική και δεν μου αρέσει η φασαρία».
Κι όμως, μέσα σε μια λαίλαπα «θορύβου» σηματοδοτήθηκε ο θάνατος της εμβληματικής σταρ του Χόλιγουντ, αφού αποκαλύφθηκε ότι έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών από «σύντομη ασθένεια».
Στα δευτερόλεπτα, τα λεπτά και τις ώρες μετά τη δημοσιοποίηση της είδησης του θανάτου της, το όνομά της γέμισε πρωτοσέλιδα και αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε όλο τον κόσμο, καθώς η κινηματογραφική βιομηχανία θρήνησε την απώλεια ενός από τα πιο εμβληματικά «σύμβολα του σεξ». Αν και στη Ράκελ -γεννημένη ως Jo Raquel Tejada- μπορεί να μην της άρεσε ο δημόσιος θόρυβος γύρω από τον θάνατό της, το να βλέπει τον εαυτό της να χαρακτηρίζεται πρωτίστως «σύμβολο του σεξ» και «σειρήνα» πιθανότατα θα την έκανε επίσης να συνοφρυωθεί.
Γιατί ενώ βρήκε τη φήμη και έβγαλε μεγάλη περιουσία ως ένα από τα πιο εμβληματικά pin-ups του Χόλιγουντ στην οθόνη, για όσους την ήξεραν καλύτερα, η Ράκελ Γουέλς απείχε πολύ από την απροκάλυπτα σαγηνευτική σειρήνα που απεικόνιζε στις ταινίες και στις σελίδες του περιοδικού Playboy. Ήταν μια εικόνα που φαινόταν εντελώς φυσική και μια εικόνα που την ώθησε στο είδος της διαρκούς διασημότητας.
Αλλά στην πραγματικότητα, ενώ η Ράκελ ήταν γνωστή στον κόσμο για την εκπληκτική της εμφάνιση και τα ελάχιστα ρούχα που φορούσε στην οθόνη, η ιδιότητα του «συμβόλου του σεξ» ήταν απλώς μια προσεκτικά κατασκευασμένη ψευδαίσθηση που σχεδιάστηκε για να τη βοηθήσει να πετύχει τα όνειρά της για κινηματογραφική και τηλεοπτική δόξα.
Η οικογένειά της «φοβόταν» τον πατέρα της
Η Ράκελ Γουέλς (Raquel Welch) γεννήθηκε στην «Πόλη των Ανέμων, το Σικάγο» στις 5 Σεπτεμβρίου 1940, από τον Armand Carlos Tejada και την Josephine Sarah Hall, και ήταν το μεγαλύτερο από τα τρία παιδιά.
Ο πατέρας της καταγόταν από τη Βολιβία και η μητέρα της ήταν Αμερικανίδα. Είχε έναν αδελφό, τον Τζέιμς Στάνφορντ, και μια αδελφή, την Γκέιλ Κάρολ. Η οικογένειά της μετακόμισε στην Καλιφόρνια όταν ήταν μόλις δύο ετών και εκεί πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής της ηλικίας.
Η ίδια περιέγραψε τη μετάβαση ως «καλό πράγμα, γιατί ο βρεφικός μου εγκέφαλος ήταν παγωμένος μέχρι τότε». «Γι’ αυτό πιθανώς είχα από τότε μια απέχθεια σε οτιδήποτε κρύο, από παγωμένα ποτά μέχρι ψυχρούς ανθρώπους», έγραψε η ίδια στο βιβλίο της με τίτλο «Beyond the Cleavage».
Η οικογένειά της έζησε σε εργατικές κατοικίες στην περιοχή Mission Bay κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ ο πατέρας της ήταν αεροναυπηγός μηχανικός στο Σαν Ντιέγκο.
Η Ράκελ Γουέλς περιέγραψε την οικογενειακή της ζωή ως «παράξενα ψυχρή», όπου «η σωματική στοργή ήταν σε έλλειψη». Είπε ότι η οικογένειά της «φοβόταν τον πατέρα μου», προσθέτοντας: «Θύμωνε γρήγορα και ήταν αυστηρός με τους τρόπους και τους κανόνες στο ταπεινό μας σπίτι».
Η ίδια θυμάται μια τρομακτική στιγμή, σε ηλικία 16 ετών, όταν είδε τον πατέρα της να παίρνει ένα ποτήρι γάλα και να το πετάει στο πρόσωπο της μητέρας της.
«Ήταν το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ, να βλέπω το σοκαρισμένο βλέμμα της, να τη βλέπω να κάθεται εκεί με το πρόσωπο και τα μαλλιά της μούσκεμα και να στάζουν, ταπεινωμένη», γράφει.
«Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Όλα αυτά για κάτι που δεν του άρεσε στο γεύμα; Η καημένη η μητέρα μου είχε μετατραπεί σε ένα κλαψιάρικο χάος… ηττημένη».
Παρά τη μίζερη οικογενειακή ζωή της, η μητέρα της Ράκελ είδε τις δυνατότητες της κόρης της ως καλλιτέχνιδας και την έγραψε στο San Diego Junior Theater. Πήρε τον πρώτο της ρόλο σε ηλικία επτά ετών, παίζοντας τον πρίγκιπα στην παράσταση The Princess And The Caterpillar. Η Ράκελ είπε ότι την ενοχλούσε που της έδωσαν τον ρόλο του αγοριού, προσθέτοντας: «Δεν ήμουν αρκετά όμορφη για να είμαι η πριγκίπισσα;».
Όμως ο πατέρας της ήταν αυτός που πυροδότησε την αγάπη της για το χορό, αφού την πήγε να δει τη Moira Shearer, στο The Red Shoes. Άρχισε να παρακολουθεί κλασικό μπαλέτο από την ηλικία των επτά ετών και έγινε το πάθος της για τα επόμενα 10 χρόνια.
Αλλά ήταν η δασκάλα μπαλέτου, η Irene Isham Clark, την οποία είχε ως είδωλο, που συνέτριψε τα όνειρά της να γίνει επαγγελματίας χορεύτρια στα 17 της.
«Η Irene μού είπε ότι δεν θα γινόμουν ποτέ κλασική μπαλαρίνα. Πίστευε ότι θα γινόμουν καλύτερη κωμικός», έγραψε η Raquel. «Αν και ένιωσα συντριβή, αποδείχθηκε ότι είχε δίκιο και έπρεπε, απλώς, να ζήσω με αυτό».
Φοίτησε στο Λύκειο La Jolla, όπου ήταν αριστούχος μαθήτρια και μαζορέτα, και έγινε αντιπρόεδρος της τελευταίας τάξης. Εδώ είναι που άρχισε να παίζει σε σχολικές παραστάσεις ως μέλος της δραματικής λέσχης.
Η εξωστρεφής Ράκελ ήταν συνηθισμένη στα φώτα της δημοσιότητας ακόμη και πριν από την ανακάλυψη του Χόλιγουντ, αφού είχε κερδίσει πολλούς τίτλους σε καλλιστεία, όπως Miss Photogenic, Miss La Jolla, Miss San Diego και Maid of California, σύμφωνα με συνέντευξη που έδωσε στο Cigar Aficionado. Μετά το λύκειο, το 1958, σπούδασε στο San Diego State College με υποτροφία θεατρικής τέχνης.
Εργάστηκε και ως κορίτσι του καιρού
Τα πρώτα βήματα της Ράκελ Γουέλς στη βιομηχανία του θεάματος ήταν αισθητά διαφορετικά από τα ιλιγγιώδη ύψη της φήμης που θα έφτανε στη συνέχεια.
Για ένα διάστημα, φαινόταν ότι η εκκολαπτόμενη ηθοποιός δεν θα κατάφερνε ποτέ να πατήσει σε κάποιο σανίδι πέρα από τις τοπικές θεατρικές παραγωγές στη γενέτειρά της, στην Καλιφόρνια.
Αφού κατάφερε να εξασφαλίσει μια υποτροφία για τις θεατρικές τέχνες στο San Diego State College, η Γουέλς εκτοξεύτηκε στην τοπική θεατρική σκηνή, αποκτώντας αρκετούς ρόλους, μεταξύ των οποίων και τον ομώνυμο ρόλο στο The Ramona Pageant.
Ωστόσο, ο κόσμος της σκηνής δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τη γοητεία της μικρής οθόνης.
Σε μεγάλο βαθμό χάρη στην επιτυχία της στα καλλιστεία, η Ράκελ Γουέλς υπέγραψε να εργαστεί ως κορίτσι του καιρού στο τοπικό ειδησεογραφικό κανάλι KFMB του Σαν Ντιέγκο, μια προσφορά που περιέγραψε ως «σπουδαία ευκαιρία».
«Η σειρά των τίτλων ομορφιάς μου εξακολουθούσε να παράγει αρκετή θερμότητα και δυναμική ώστε να μου δοθεί μια τακτική θέση στο τοπικό ειδησεογραφικό κανάλι KFMB, στο Σαν Ντιέγκο, ως κορίτσι του καιρού», έγραψε στο βιβλίο της.
«Ήταν μια δημοφιλής πρωινή εκπομπή που ονομαζόταν Sun Up και ήταν μια μεγάλη ευκαιρία που δεν ήθελα να χάσω. Έτσι, δεν με πείραζε που έπρεπε να σηκωθώ και να λάμψω κάθε πρωί στις 5 π.μ. και να φύγω νωρίς για να μαγνητοσκοπήσω την εκπομπή».
Ο ερχομός των παιδιών της άλλαξε τα σχέδιά της
Η καριέρα της βρήκε άλλο ένα εμπόδιο όταν ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος στο πρώτο της παιδί, τον γιο της, Damon, είδηση που όχι μόνο έβαλε ταφόπλακα στις φιλοδοξίες της ως κορίτσι του καιρού, αλλά και στον ήδη ταλαιπωρημένο γάμο της με τον αγαπημένο της από το γυμνάσιο, James.
Ο ερχομός της κόρης της, Tahnee, δύο χρόνια αργότερα, προκάλεσε κάτι σαν αναμέτρηση στην προσωπική και επαγγελματική της ζωή…
«Είχα όνειρα να χρησιμοποιήσω την πρόσφατη προβολή που είχα συγκεντρώσει για να αρχίσω να χτίζω μια καριέρα ηθοποιού, αλλά τώρα ένιωθα ότι η αποφασιστικότητά μου κατέρρεε. Ένα κορίτσι δεν μπορεί να ζει μόνο με επαγγελματικές φιλοδοξίες», έγραψε στο βιβλίο της «Beyond the Cleavage».
«Δεν είχα υπολογίσει αυτή την απροσδόκητη τροπή. Στην πραγματικότητα, κανείς δεν είχε προβλέψει πού θα οδηγούσε η ισχυρή συναισθηματική μου σύνδεση με τον Τζιμ, και οι περισσότεροι από τον στενό μου κύκλο σοκαρίστηκαν βλέποντας τα σχέδιά μου να ξεφεύγουν τόσο πολύ από την πορεία τους».
Παρά την αφοσίωσή της στο γάμο της και την προοπτική μιας μακράς και ευτυχισμένης ένωσης, η σχέση της Ράκελ με τον Τζέιμς τελικά κατέρρευσε.
Μετά τη διάλυση του πρώτου της γάμου, η Ράκελ μετακόμισε στο Ντάλας με τα δύο της παιδιά και βρήκε δουλειά ως μοντέλο για τη Neiman-Marcus, ενώ παράλληλα εργαζόταν σε βάρδιες ως σερβιτόρα κοκτέιλ.
Από εκεί είχε την πρόθεση να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη για να εργαστεί στο θέατρο, αλλά με μόλις 200 δολάρια στον τραπεζικό της λογαριασμό αποφάσισε να επιστρέψει στην Καλιφόρνια. Αυτή τη φορά είχε στο στόχαστρό της το Χόλιγουντ.
Ράκελ Γουέλς: Πώς έγινε σύμβολο του σεξ
Μια από τις πρώτες της δουλειές ήταν στην ταινία «Roustabout», του 1964, με πρωταγωνιστή τον Elvis Presley.
«Ήμουν απλώς ένα κορίτσι σε αυτό το είδος της σεκάνς του roadhouse, όπου μαζευτήκαμε όλοι γύρω και ο Elvis έκανε ένα μουσικό νούμερο. Αλλά ήμουν τόσο ενθουσιασμένη. Θα έβλεπα τον Έλβις από κοντά, δεν μπορούσα να το πιστέψω», δήλωσε στο Cigar Aficionado.
Σύντομα γνώρισε τον Patrick Curtis, έναν δημοσιογράφο του Χόλιγουντ, σε μια καφετέρια στη Sunset Boulevard, ο οποίος βοήθησε να πάει η καριέρα της στο επόμενο επίπεδο.
Το 1965 έπαιξε έναν μικρό ρόλο σε μια εφηβική ταινία παραλίας, με τίτλο «A Swingin’ Summer», με έναν κριτικό του Variety να σχολιάζει: «Είναι δύσκολο να κοιτάξεις αλλού όταν τη βλέπεις».
Μετά από αυτή την ταινία και κερδίζοντας τη θέση του «Billboard Girl» σε ένα εβδομαδιαίο variety show στο ABC, το αστέρι της στο Χόλιγουντ άρχισε να ανεβαίνει.
Της ζητήθηκε να κάνει δοκιμαστικό για την 20th Century Fox για την ταινία «Our Man Flint» και στη συνέχεια άρχισε να κυκλοφορεί ότι ο παραγωγός του James Bond, Albert ”Cubby” Broccoli, ήθελε να βάλει τη Ράκελ ως το επόμενο κορίτσι του Bond.
Αυτό οδήγησε το αφεντικό της 20th Century Fox, Richard Zanuck, να προσφέρει στη Γουέλς ένα αποκλειστικό συμβόλαιο και σύντομα υπέγραψε σε ένα από τα μεγαλύτερα στούντιο του Χόλιγουντ.
Πήρε τον πρώτο της πρωταγωνιστικό, αλλά μικρό, ρόλο στην ταινία επιστημονικής φαντασίας «Fantastic Voyage», του 1966, αλλά ήταν ο ρόλος της στην ταινία «One Millions Years B.C.» την ίδια χρονιά που πραγματικά την εκτόξευσε σε μια νέα στρατόσφαιρα φήμης, παρά το γεγονός ότι είπε μόνο λίγες λέξεις στην ταινία.
Η περιβόητη φωτογραφία με το σέξι μπικίνι από δέρμα ελαφιού
Η Ράκελ Γουέλς φόρεσε ως γνωστόν ένα μπικίνι από δέρμα ελαφιού στο ρόλο της ως κοπέλα των σπηλαίων Loana. Ήταν αυτή η εικόνα που έμεινε στο κοινό σε όλη της την καριέρα και την έκανε σύμβολο του σεξ από τη δεκαετία του 1960 και μετά.
Αλλά αυτό ακριβώς ήταν και ένα «καθεστώς, από το οποίο απογοητεύτηκε, λέγοντας στο Cigar Aficionado: «Πραγματικά, δεν ήθελαν καμία άλλη συμβολή από εμένα. Είχα όλες αυτές τις ιδέες και τις φιλοδοξίες που κυλούσαν μέσα μου, αλλά κανείς δεν ήθελε να τις ακούσει».
«Θυμάμαι ότι προσπαθούσα να μιλήσω με τους σκηνοθέτες και μου έλεγαν: “Μπορείς να μη σκέφτεσαι και να μην έχεις ιδέες, σε παρακαλώ!”. Ένιωθα σαν να έκλειναν τις πόρτες στην ψυχή μου».
Η ηθοποιός είπε ότι έπαιξε με το νέο της στάτους, αλλά ήταν για να μπορέσει να «ξεκουραστεί».
«Δοκίμασα πολλούς διαφορετικούς τρόπους, και αυτός ήταν ο τρόπος που ήρθε το διάλειμμα. Είχα δοκιμάσει μια πολύ πιο σοβαρή προσέγγιση και δεν έβγαινε απολύτως τίποτα», ανέφερε.
«Και μόλις είπα “εντάξει, λοιπόν, θα κάνω το χολιγουντιανό πράγμα, θα φορέσω τα στενά φορέματα και θα πάω στις οντισιόν όλο λάμψη, όπως βλέπω όλους τους άλλους να το κάνουν, γιατί σαφώς δεν έπαιζα αυτό το παιχνίδι, τότε κατέληξε να δουλεύει πάρα πολύ καλά. Παγίδευσα τον εαυτό μου».
Ξεκίνησε σε μια σειρά ταινιών από το 1966 και μετά, μεταξύ των οποίων οι ταινίες «The Oldest Profession», «Bedazzled», «Lady In Cement», «100 Rifles», «Flareup», «The Magic of Christian», «Myra Breckinridge» και «Bluebeard», απέναντι από τον Richard Burton.
Το 1972, την ίδια χρονιά που έπαιζε στο Bluebeard, έδωσε ένα εξαιρετικά επιτυχημένο one-woman show στο Λας Βέγκας, όπου τραγουδούσε, χόρευε και διακωμωδούσε τη φήμη της ως sex symbol.
Η βράβευση με Χρυσή Σφαίρα
Ήταν αυτή η παράσταση που τράβηξε την προσοχή του σκηνοθέτη Richard Lester, ο οποίος της έδωσε τον ρόλο της Constance στους «Τρεις Σωματοφύλακες», με πρωταγωνιστές τον Oliver Reed και τη Faye Dunaway, και ήταν αυτός ο ρόλος που της χάρισε το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού Κινηματογραφικής Ταινίας σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία στις Χρυσές Σφαίρες.
Έχασε ρόλο στη «Δυναστεία» από την Τζόαν Κόλινς
Η Ράκελ Γουέλς φέρεται να εξετάστηκε για τον ρόλο της Alexis Carrington Colby στη δημοφιλή σειρά της δεκαετίας του 1980 «Δυναστεία», αλλά τελικά τον ρόλο πήρε η Joan Collins.
Το 1981, η 40χρονη τότε ηθοποιός απολύθηκε από την MGM από την ταινία «Cannery Row» και τη θέση της στην ταινία με πρωταγωνιστή τον Nick Nolte πήρε η Debra Winger, η οποία ήταν τότε 25 ετών.
Το στούντιο ισχυρίστηκε ότι το γεγονός πως η Ράκελ Γουέλς ήθελε να κάνει τα μαλλιά και το μακιγιάζ της στο σπίτι ήταν παραβίαση του συμβολαίου της, αξίας 250.000 δολαρίων, αλλά η ηθοποιός μήνυσε την MGM για 20.000.000 δολάρια, όπως αναφέρει το Associated Press.
Τελικά, κέρδισε την υπόθεση και της δόθηκαν 10.000.000 δολάρια, αφού εφετείο επικύρωσε την απόφαση επτά χρόνια αργότερα, σύμφωνα με το The Hollywood Reporter.
Η ταινία «Cannery Row» δεν είχε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, καθώς απέφερε μόνο πέντε εκατομμύρια δολάρια στην εγχώρια αγορά και κόστισε 11.000.000 δολάρια για να γυριστεί.
Ήταν αυτή η παράσταση που τράβηξε την προσοχή του σκηνοθέτη Richard Lester, ο οποίος της έδωσε τον ρόλο της Constance στους «Τρεις Σωματοφύλακες», με πρωταγωνιστές τον Oliver Reed και τη Faye Dunaway, και ήταν αυτός ο ρόλος που της χάρισε το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού Κινηματογραφικής Ταινίας σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία στις Χρυσές Σφαίρες.
Μικροί ρόλοι στην τηλεόραση, στο Μπρόντγουεϊ και στον κινηματογράφο
Τη δεκαετία του 1990 ανέλαβε μικρότερους ρόλους, κάνοντας ένα cameo στο Naked Gun 33 1/3: The Final Insult και στράφηκε επίσης στην τηλεόραση.
Έκανε εμφανίσεις στις σειρές Lois And Clarke, Sabrina The Teenage Witch, Seinfeld και Spin City.
Στη συνέχεια, μετέφερε το ταλέντο της στο Μπρόντγουεϊ, όπου αντικατέστησε την Τζούλι Άντριους στο μιούζικαλ Victor/Victoria, αλλά αυτή η θητεία δεν κράτησε πολύ, καθώς η προβληματική παραγωγή έληξε μετά από έξι εβδομάδες.
Μετά από αυτό, επέστρεψε στην τηλεόραση για να πρωταγωνιστήσει στο Central Park West και στη συνέχεια ήταν η πρώην σύζυγος του θύματος δολοφονίας Hayworth, η κυρία Windham Vandermark, στο Legally Blonde του 2001.
Ωστόσο, ήταν ο ρόλος της στην ταινία «Tortilla Soup» που κράτησε ξεχωριστή θέση στην καρδιά της ηθοποιού. Εδώ ήταν που μπόρεσε, επιτέλους, να αγκαλιάσει την ισπανική της κληρονομιά, περιγράφοντάς την ως μια λατινική εκδοχή του Eat Drink Man Woman, του 1994, σε σκηνοθεσία Ang Lee, με τον Hector Elizondo στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
«Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν καν ότι είμαι μισή Ισπανίδα», δήλωσε στο Cigar Aficionado. «Ποτέ δεν το αγκάλιασα, δεν το διαφήμισα, ήταν ένα είδος κενής περιοχής για μένα. Δεν ντράπηκα ποτέ για την κληρονομιά μου, αλλά νομίζω ότι ο πατέρας μου ντρεπόταν, υπήρχε πάντα αυτό το κενό».
«Είμαι τώρα σε μια ηλικία που κοιτάζω πίσω και εξετάζω τη ζωή μου. Νομίζω ότι είναι σπουδαίο να μεταναστεύεις εδώ λόγω του αμερικανικού ονείρου και να είσαι μέρος της αμερικανικής κουλτούρας, αλλά όχι να κόβεις τις ρίζες τού τι είναι πραγματικό και ποια είναι η κληρονομιά σου. Η “Tortilla Soup” ήταν μια μεγάλη αφύπνιση για μένα. Ξαφνικά, ένιωσα αυτή τη συνέργεια, ο πραγματικός μου εαυτός βγήκε πραγματικά στην επιφάνεια».
Ράκελ Γουέλς: Παντρεύτηκε τέσσερις φορές, αλλά δεν βρήκε την παντοτινή αγάπη
Τον Σεπτέμβριο του 2011 η Ράκελ Γουέλς δήλωσε στο περιοδικό Elle ότι δεν θα ξαναπαντρευόταν ποτέ, λέγοντας ότι, ενώ αγαπούσε τους άνδρες, ήταν πολύ ανεξάρτητη για να δεθεί με τα δεσμά του γάμου για πέμπτη φορά.
Ήταν μια δήλωση που μιλούσε για την προσωπική της εξέλιξη, σε ευθεία αντίθεση με τον πρώτο της γάμο, όταν παραλίγο να εγκαταλείψει εντελώς την καριέρα της προκειμένου να κρατήσει την προβληματική ένωση στην επιφάνεια.
Το 1959 παντρεύτηκε τον αγαπημένο της από το γυμνάσιο, James Welch, τον οποίο περιέγραψε στο βιβλίο της ως «πανέμορφο», με «κυματιστά μαύρα μαλλιά, πράσινα μάτια και δροσερή συμπεριφορά».
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που ανέβηκα τρέχοντας τα σκαλιά στο μάθημα της Αμερικανικής Κυβέρνησης και εκεί ήταν αυτός. Ουάου! Ποιος είναι αυτός; Με κοίταξε και χαμογέλασε με το στραβό του χαμόγελο. Ήταν άμεση έλξη. Ήμασταν και οι δύο δεκαπέντε», είπε.
«Από την πρώτη στιγμή που τον είδα, ήξερα κρυφά ότι ήταν γραφτό να κάνω τα παιδιά του. Στο συναισθηματικά φορτισμένο, ρομαντικό νεανικό μου μυαλό, είχα κολλήσει στον Τζέιμς ως “τον ένα και μοναδικό μου”».
Η ηθοποιός παραδέχθηκε επίσης στο βιβλίο της ότι παντρεύτηκε τον Τζέιμς -ή Τζιμ, όπως τον αποκαλούσε- εν μέρει ως πράξη «περιφρόνησης» απέναντι στον πατέρα της, ο οποίος ήταν αντίθετος με αυτόν τον γάμο. Το έσκασαν στο Λας Βέγκας λίγο καιρό αφότου τελείωσε το λύκειο και παντρεύτηκαν μέσα σε μια θύελλα ενθουσιασμού και λαγνείας.
Ήταν ένα παθιασμένο και νεανικό ειδύλλιο, που άνθησε στις αίθουσες του σχολείου, αλλά πήρε μια πικρή τροπή όταν το νεαρό ζευγάρι βρέθηκε να περιβάλλεται από τη σκληρή πραγματικότητα του πραγματικού κόσμου.
«Ο Τζιμ κι εγώ μόλις είχαμε εγκατασταθεί σε ένα διαμέρισμα μαζί και αντιμετωπίζαμε τις πραγματικότητες του έγγαμου βίου: εκείνος έψαχνε για δουλειά κι εγώ τηλεφωνούσα στη μητέρα μου δέκα φορές την ημέρα για συνταγές και συμβουλές για προϊόντα καθαρισμού», έγραψε.
Παρά το γεγονός ότι γνώριζε ότι μια μέρα θα γινόταν μητέρα των παιδιών του Τζέιμς, η ηθοποιός έμεινε έκπληκτη όταν ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος στο πρώτο της παιδί, έχοντας μόλις εξασφαλίσει έναν ρόλο ως παρουσιάστρια του καιρού σε έναν τοπικό ειδησεογραφικό σταθμό στο Σαν Ντιέγκο.
Η επιπρόσθετη επιπλοκή της γονεϊκότητας έστειλε το ζευγάρι σε μια δύσβατη πορεία που δεν μπόρεσαν να διανύσουν μαζί. Τελικά χώρισαν, παρά το γεγονός ότι η Ράκελ ανέστειλε την καριέρα της με την ελπίδα να λειτουργήσει η οικογενειακή τους ζωή, μια στιγμή που η εντυπωσιακή ηθοποιός περιέγραψε ως «την πιο οδυνηρή απόφαση» της ζωής της, λέγοντας ότι έπρεπε να είχε μείνει στον γάμο για χάρη των παιδιών τους.
Ωστόσο, σε μια ειρωνική τροπή της μοίρας, ήταν το διαζύγιό της με τον Τζιμ που επέτρεψε στη Ράκελ να αρχίσει να επικεντρώνεται στην καριέρα της, και στα χρόνια μετά το χωρισμό τους γνώρισε μεγαλύτερη επιτυχία από ό,τι πιθανότατα θα μπορούσε ποτέ να ονειρευτεί.
Ήταν επίσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που γνώρισε τον δεύτερο σύζυγό της, τον παραγωγό Patrick Curtis, ο οποίος άρχισε να συνεργάζεται για πρώτη φορά με τη Ράκελ ως μάνατζέρ της, βοηθώντας τη να δημιουργήσει την προσεκτικά επιμελημένη εικόνα του «sex symbol», για την οποία έγινε τόσο διάσημη.
Το ζευγάρι εργάστηκε μαζί στην ταινία «A Swingin’ Summer» το 1965 και το 1967 παντρεύτηκαν, αυτή τη φορά κάτω από τα λαμπερά φώτα του Παρισιού. Αλλά δεν ήταν γραφτό να λειτουργήσει. Μετά από πέντε χρόνια, οι δρόμοι του ζευγαριού χώρισαν.
Για αρκετά χρόνια, η Ράκελ Γουέλς παρέμεινε ελεύθερη και επικεντρώθηκε στην καριέρα της, ως επί το πλείστον.
Τότε εμφανίστηκε ένας άλλος σκηνοθέτης, ο Andre Weinfeld, ο οποίος κατέκτησε την καρδιά της και ήταν, για πολλούς, ο άνθρωπος που την έκανε πιο ευτυχισμένη σε όλη της τη ζωή.
Ο Andre περιέγραψε τον γάμο τους κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης το 2015 ως «πολύ ευτυχισμένο».
Ο γάμος του ζευγαριού διήρκεσε 10 χρόνια, μια σχετική αιωνιότητα σε σύγκριση με πολλούς άλλους γάμους στο Χόλιγουντ.
Αλλά, στο τέλος, θα έπεφταν θύματα μιας από τις πιο δύσκολες προκλήσεις του έρωτα: της μεγάλης απόστασης. Ο Andre είχε την έδρα του στη Νέα Υόρκη, ενώ η Ράκελ επέστρεψε στο Λος Άντζελες και το ζευγάρι πάλευε να κρατήσει τη φλόγα του αναμμένη.
Ο τελευταίος της γάμος -το 1999- είδε την ηθοποιό να απομακρύνεται από τους επαγγελματίες του κλάδου με τους οποίους είχε σχέση στο παρελθόν και να προτιμά κάποιον από τον ιλιγγιώδη κόσμο των εστιατορίων της Νέας Υόρκης.
Ο τέταρτος σύζυγός της, ο Richard Palmer, ήταν ένας Νεοϋορκέζος ιδιοκτήτης πιτσαρίας, ο οποίος κατέκτησε την καρδιά της Ράκελ κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης σε ένα πάρτι το 1996.
Ο εστιάτορας φάνηκε ξετρελαμένος με την ηθοποιό -κάποτε την περιέγραψε ως «ζωντανό θρύλο»-, αλλά η σχέση τους δεν μπόρεσε να αντέξει και χώρισαν το 2004, μετά από μόλις πέντε χρόνια.
Πηγή: iefimerida.gr
