Τα πιο ωραία λαϊκά στις δεκαετίες τους ’60 και του ’70 δεν ήταν μόνο τα τραγούδια. Τα γλέντια άντε να γίνονταν κάθε Κυριακή. Τα λαϊκά περιοδικά έμπαιναν σπίτι μας καθημερινές, αλλά ήταν εκεί όλη την εβδομάδα, έμοιαζαν με παράθυρο στον έξω κόσμο!
Δεν υπήρχε τηλεόραση, το ραδιόφωνο ήταν στιλιζαρισμένο και σοβαρό, για ίντερνετ ούτε κουβέντα. Το Ρομάντσο, ο Θησαυρός, το Φαντάζιο, η Βεντέτα, το Ντομινό ήταν απαραίτητα σε κάθε νοικοκυριό. Τα αγόραζαν συνήθως γυναίκες, αλλά τα διάβαζε όλη η οικογένεια.
Κι όταν ολοκλήρωναν τον κύκλο της ανάγνωσης μέσα στο σπίτι άρχιζε ένας μεγαλύτερος. Η ανταλλαγή.
–Εγώ θα αγοράζω το Ρομάντζο
–Ωραία κι εγώ τον Θησαυρό.
Συνηθισμένοι διάλογοι εκείνα τα χρόνια. Κι αν ο γιός της οικογένειας έπιανε το περιοδικό με λαδωμένα χέρια άκουγε τον εξάψαλμο.
–Τι θα πει η Βασιλική που θα της δώσω λαδωμένο περιοδικό. Βούκινο θα μας κάνει σε όλη τη γειτονιά.
Τα λαϊκά περιοδικά γέμιζαν τις σελίδες τους με ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. Μυθιστορήματα, φωτορομάντζα, ευθυμογραφήματα, γελοιογραφίες, αλλά και συνταγές μαγειρικής, πατρόν για ρούχα, συμβουλές για το σπίτι και έξυπνες λύσεις. Είχαν φυσικά σταυρόλεξο και στήλη για τα παιδιά.
Η τηλεόραση περιόρισε το κοινό τους, αλλά έμειναν ζωντανά. Προσαρμόστηκαν. Έβαλαν στις σελίδες τους κινηματογραφικές ταινίες σε μορφή μυθιστορήματος, ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά σήριαλ, αφιέρωσαν χώρο στα νέα της «μικρής οθόνης»…
Το τέλος ήρθε ουσιαστικά με το βιολογικό τέλος των μεγάλων εκδοτών. Αυτών που κατείχαν τη συνταγή του «τι θέλει ο κόσμος». Ο Νίκος Θεοφανίδης (Ρομάντσο, Πάνθεον) έσβησε και η επιχείρηση πουλήθηκε στο ΔΟΛ. Το Ρομάντσο που διαβαζόταν από 300.000 αναγνώστες προσπάθησε στη δεκαετία του ’80 να γίνει μοντέρνο. Γυαλιστερό με εξώφυλλα ποπ σταρ. Απέτυχε και έκλεισε.
Κράτησε λίγο περισσότερο το Φαντάζιο του Τερζόπουλου που ήταν πιο μοντέρνο και ο Θησαυρός που στα τελειώματά του ήταν μια καρικατούρα του παλιού θρυλικού περιοδικού.
Οι σημερινοί 50άρηδες μεγάλωσαν με αυτά τα περιοδικά. Δεν μπορεί να μην τα ξεφύλλισαν έστω και για λίγο. Δεν μπορεί να μην διάβασαν κάποιο από τα διηγήματα. Οι νεότεροι πολύ απλά ίσως να βρήκαν κανένα τέτοιο περιοδικό στην αποθήκη του παππού και της γιαγιάς και να το πέταξαν για να κάνουν χώρο… Γράψτε μας εάν θέλετε να δημοσιεύσουμε εξώφυλλα και σελίδες εκείνων των περιοδικών, εάν θέλετε να ξαναζήσουν στην οθόνη του υπολογιστή οι ήρωες εκείνης της εποχής. Λίγο κιτρινισμένοι από το χρόνο, ταλαιπωρημένοι, αλλά –ακόμα- ζωντανοί.
πηγή: pasatempo.wordpress.com
