Η «Τελευταία Πράξη» των «Εκδικητών» είναι ένα ανατρεπτικό, συγκινητικό και ανθρωποκεντρικό έπος.
Η νέα ταινία της Marvel ξεκινά εκεί σχεδόν όπου σταμάτησε η τελευταία. Θέλοντας να κάνουν ένα συναισθηματικό «μπαμ» -και αφού έχει ήδη δείξει τους περισσότερους υπερήρωες να πεθαίνουν-, οι Εκδικητές δεν ξεκινούν με μια σκηνή δράσης, αλλά με μία διαφορετική σκηνή. Εκείνη που ο Hawkeye (Τζέρεμι Ρένερ) μαθαίνει στην κόρη του τοξοβολία, την ώρα που η γυναίκα του και τα παιδιά του ετοιμάζονται για πικ νικ. Και μετά συμβαίνει ο Thanos. Και ο υπερήρωας μένει μόνος του σε ένα άδειο λιβάδι.
Από νωρίς Η Τελευταία Πράξη θέλει να μας βάλει στο κλίμα, να μας δείξει τι έχει χαθεί. Μία θλιβερή αίσθηση που εντείνεται με μια αποτυχημένη απόπειρα να ανατραπεί η κατάσταση. Ο χρόνος περνάει (πέντε χρόνια για την ακρίβεια) και οι τσακισμένοι υπερήρωες, μαζί με τον πληθυσμό της Γης καλούνται να βρουν τρόπο να συνεχίσουν τη ζωή τους.
Η ταινία επιμένει πολύ σε αυτό το κομμάτι και οι χαρακτήρες που γνωρίσαμε τόσα χρόνια πριν, μάς είναι πλέον οικείοι. Η τραγωδία τούς κάνει πιο ανθρώπινους και τούς προσδίδει περισσότερο βάθος (υπάρχουν ψύγματα Leftovers στην ταινία, αφίσες στους δρόμους, ομάδες αυτοβοήθειας).
Ένα μεγάλο επίτευγμα της ταινίας είναι ότι παρά το «σκοτεινό» της θέμα, δεν χάνει το χιούμορ της. Ακολουθώντας την παράδοση των περισσότερων ταινιών της Marvel, η ταινία εναλλάσσει το γέλιο με τη συγκίνηση. Μπορεί να έχει κατηγορηθεί ότι ακολουθεί μια «συνταγή» -σε καμία περίπτωση το Endgame δεν αποτελεί εξαίρεση, ούτε… προστίθενται σε αυτήν τη συνταγή διαφορετικά υλικά-, ωστόσο είναι μια συνταγή που την εκτελεί τέλεια, καταφέρνοντας να ψυχαγωγήσει και να αφήσει και κάτι στον θεατή.
Εδώ οι υπερήρωες κρατούν διαφορετική στάση, όλοι όμως προσπαθούν να πνίξουν τις ενοχές τους. Ο Θορ λειτουργεί ως το απόλυτο comic relief στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, το ίδιο και ο Ant-Man, ενώ για τις πιο σοβαρές στιγμές έχουμε τον Captain America και την Black Widow.
Λίγο – πολύ όλοι φαντάζονται τι θα συμβεί. Δεν έχει σημασία, όμως. Σημασία έχει ο τρόπος που επιλέγουν οι σκηνοθέτες Άντονι και Τζο Ρούσο να φτάσουν μέχρι εκεί. Το κάνουν με το να αποτίσουν έναν φόρο τιμής σε όλο το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel-αλλά και στην ποπ κουλτούρα, μέρος της οποίας αποτελούν τα κόμικ. Το κάνουν σεβόμενοι τους χαρακτήρες πάνω στους οποίους δούλεψαν τόσοι και τόσοι δημιουργοί.
Αν υπάρχει κάτι να «προσάψει» κανείς στην ταινία, είναι ακριβώς αυτό: το γεγονός ότι δεν απευθύνεται στον αμύητο θεατή, αλλά στον θαυμαστή. Σε αυτόν που έχει δει τις περισσότερες από τις ταινίες της Marvel και μόνο εάν τις έχει δει θα μπορέσει να απολαύσει -ή ακόμη και να κατανοήσει- αυτή την ταινία.
Η Τελευταία Πράξη έχει την αίσθηση της ολοκλήρωσης (αν και τυπικά η Φάση 3 των ταινιών της Marvel τελειώνει με το επερχόμενο Spiderman – μένει να δούμε τι μπορεί να σημαίνει αυτό και αν υπάρχει κάποια άλλη «εκπληξούλα» σε αυτή την ταινία).
Ναι, περιλαμβάνει χαοτικές μάχες γεμάτες ψηφιακά εφέ που σε στιγμές κουράζουν. Ναι, δεν προσφέρει τίποτα καινούριο κινηματογραφικά σε ένα σύμπαν που θα πρέπει να βρει τρόπο να προχωρήσει μπροστά, συνεχίζοντας την επιτυχημένη πορεία τόσων ετών. Αλλά καταφέρνει να καθηλώσει τον θεατή στην πολυθρόνα του, να τον συγκινήσει, να τον μαγέψει. Αυτό δηλαδή που θα έπρεπε να κάνει κάθε ψυχαγωγική ταινία.
Avengers: Endgame
Σκηνοθεσία: Anthony Russo, Joe Russo
Πρωταγωνιστούν: Chris Hemsworth, Chris Evans, Brie Larson, Scarlett Johansson, Josh Brolin, Robert Downey Jr., Mark Ruffalo, Tom Holland, Paul Rudd, Jeremy Renner, Chadwick Boseman, Elizabeth Olsen, Michelle Pfeiffer, Don Cheadle, Evangeline Lilly, Jon Favreau, Gwyneth Paltrow, Bradley Cooper, Sebastian Stan, Dave Bautista
Σενάριο: Christopher Markus, Stephen McFeely
πηγή: Αγγελική Στελλάκη / cinepivates.gr
