Πίσω από κάθε σπουδαίο άντρα, υπάρχει μια ακόμη πιο σπουδαία γυναίκα…
Η Τζόαν είναι η τέλεια σύζυγος- επί σαράντα χρόνια έχει θυσιάσει τα όνειρα της για να στηρίξει το σύζυγο της και τη λογοτεχνική του καριέρα. Ο γάμος τους έχει χτιστεί με άνισους όρους κι εκείνη έφτασε τα όρια της. O Τζο ετοιμάζεται να παραλάβει Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, όταν η Τζόαν αποφασίζει να αποκαλύψει το μεγαλύτερο μυστικό της καριέρας του- της ανήκει κάθε λέξη από τα έργα του.
Σκηνοθεσία: Björn Runge
Σενάριο: Jane Anderson, Meg Wolitzer (μυθιστόρημα)
Πρωταγωνιστούν: Glenn Close, Jonathan Pryce, Max Irons
*** Κριτική έργου: Κωνσταντίνος Καϊμάκης / athensvoice.gr
Η ιστορία δεν είναι καινούργια. Πίσω από έναν πετυχημένο άντρα κρύβεται, λένε, μια εξίσου πετυχημένη γυναίκα. Στη «Σύζυγο» το σχήμα πάει ακόμη πιο πέρα, αφού ο άντρας αποδεικνύεται λίγος και η σύζυγός του η αυθεντική δημιουργός των έργων, την επιτυχία των οποίων καρπώνεται ο πρώτος. Η ταινία, που έχει σημαδευτεί από την ερμηνεία της Κλόουζ που προβάλλει ως αδιαφιλονίκητο φαβορί για το όσκαρ Α΄ ερμηνείας –με ισχυρότερη αντίπαλο την Ολίβια Κόλμαν της «Ευνοούμενης»– είναι ένα σοβαρό, μεστό και ενδιαφέρον μελόδραμα που χρησιμοποιεί την προσχηματική ιστορία ως δηκτικό σχόλιο για τη υποδεέστερη θέση της γυναίκας σε μια όχι και τόσο μακρινή εποχή.
Δεν χρειάζεται να πούμε ότι το ζευγάρι θα έρθει σε καταστάσεις μπεργκμανικής κρίσης, όταν βγουν στην επιφάνεια όλα τα απωθημένα μιας ζωής χτισμένης στο ψέμα και τον συμβιβασμό. Οι εξωσυζυγικές περιπέτειες του άντρα, το υποδειγματικό πορτρέτο της γυναίκας, τα ψυχολογικά προβλήματα που κληρονομούν στα παιδιά τους, ο σκιώδης δημοσιογράφος που μυρίζεται την αλήθεια, τα προβλεπόμενα ξεσπάσματα «κουμπώνουν» μια χαρά στο δυνατό φινάλε που ανεβάζει τη στάθμη της ταινίας σε ένα άλλο επίπεδο. Εξίσου υποδειγματική η ερμηνεία του Πράις με εκείνη της Κλόουζ, που έχει στιγμές αυθεντικού σιωπηρού μεγαλείου στα κρίσιμα σημεία της ταινίας.
