Το φαντασμαγορικό γεμάτο από μουσική, επιτυχία, δόξα αλλά και προσωπικό πόνο, δυστυχία και εξαρτήσεις ταξίδι μεταμόρφωσης του μικρού Ρέτζι Ντουάιτ από ένα μικρό παιδί με ταλέντο στο πιάνο, σε έναν από τους πιο επιτυχημένους μουσικούς στην ιστορία της παγκόσμιας σκηνής, ονόματι Έλτον Τζον.
Από την δεκαετία των 60ς μέχρι και την αρχή των 90ς, από ένα άσχημο οικογενειακό περιβάλλον στην απόλυτη αναγνώριση αλλά και στον εθισμό του Έλτον Τζόν στα ναρκωτικά, στο sex, στην βουλιμία και στα προβλήματα διαχείρισης θυμού.
Η ταινία ανοίγει με τον Τάρον Έγκερτον ντυμένος ως κόκκινος διάβολος με κέρατα (ένα από τα πολλά κοστούμια του Έλτον) να μπαίνει στην ομάδα απεξάρτησης, να παραδέχεται τους εθισμούς του και να αφηγείται την ιστορία του από μικρό παιδί. Από την επιτυχημένη αυτή εισαγωγική σκηνή και για δύο ώρες ο σκηνοθέτης Ντέξτερ Φλέτσερ (ο άνθρωπος που ολοκλήρωσε το Bohemian Rhapsody) θα ταξιδέψει κινηματογραφικά με την μορφή ενός καινούργιου και φρέσκου μιούζικαλ juke box, στην πολυτάραχη ζωή του σπουδαίου αλλά γεμάτου προσωπικά προβλήματα Έλτον Τζον. Ένα μιούζικαλ φανταχτερό αλλά χωρίς να προδίδει το δράμα της υπόθεσης, που δεν πατάει στην πεπατημένη των safe ταινιών αλλά τολμάει να δείξει τα πάντα με τον πιο εμπνευσμένο τρόπο. Ένα δράμα θα λέγαμε, καλυμμένο από την αστερόσκονη της περσόνας που έχτισε ο Έλτον Τζον. Τα τραγούδια που είναι βιωματικά όλα, προχωράνε την πλοκή και είναι άκρως συνδεδεμένα με το σενάριο δίνοντας ώθηση στην ταινία και εμάς ως θεατές να κατανοήσουμε την ζωή του τραγουδιστή.
Ο Ταρόν Έγκερτον αποδεικνύεται εξαιρετικός στον ρόλο του Έλτον Τζον ερμηνεύοντας κάθε πτυχή μιας προσωπικότητας που διψάει για αναγνώριση αλλά κυρίως ζητάει απεγνωσμένα να αγαπηθεί. Η Μπράις Ντάλας Χάουαρντ στον ρόλο της μητέρας που δεν ξέρει αν αγαπάει πιο πολύ τον εαυτό της ή το παιδί της, ένας πατέρας που αρνείται πεισματικά κάθε σχέση με τον γιο του, ο Τζέημι Μπελ πολύ καλός στον ρόλο του συνοδοιπόρου και παντοτινού φίλου και ο Ρίτσαρντ Μάντεν στον ρόλο του ατζέντη, πρώτου έρωτα που φυσικά θα λοξοδρομήσει και θα καταστρέψει τα πάντα. Το σενάριο του Λι Χολ, υποψήφιου για Oscar σεναρίου για το Billy Elliot, κρατάει επιτυχημένα την ισορροπία ανάμεσα σε τραγούδια, δράμα, χιούμορ και συγκίνηση αλλά ο σκηνοθέτης Ντέξτερ Φλέτσερ είναι αυτός που σε συνδυασμό με το μοντάζ του Κρις Ντίκενς (Oscar για το Slumdog Millionaire) απογειώνει την ταινία με σκηνές ήδη ανθολογίας όπως αυτή της ερμηνείας του τραγουδιού Crocodile Rock και του Rocketman που μας θύμισε το ιδιαίτερο σινεμά του Κεν Ράσελ αλλά και η τελική σκηνή στην ψυχοθεραπεία.
Ταινία απόλυτης ισορροπίας και κινηματογραφικής ευχαρίστησης, το Rocketman κερδίζει στα σημεία κάνοντας ένα δραματικό μιούζικαλ για έναν μουσικό θρύλο που συνδυάζει φαντασία, μουσική και πραγματικότητα με έναν πρωτόγνωρα επιτυχημένο τρόπο. Προκλητικό αλλά και σεμνό ταυτόχρονα όπως η περσόνα του Έλτον Τζον. Δεν μπορούν να το κάνουν όλοι.
πηγή: Αχιλλέας Βασιλείου / cinepivates.gr
