Το 1994, όταν ο Krzysztof Kieslowski ολοκλήρωσε τα γυρίσματα του Τρία Χρώματα’Κόκκινο, ανακοίνωσε πως αποσύρεται από το σινεμά. Δύο χρόνια αργότερα θα αφήσει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 56 ετών.
Ο Πολωνός σκηνοθέτης, έφυγε τόσο νωρίς αφήνοντας πίσω του ένα μνημειώδες έργο. Μετά τον αριστουργηματικό Δεκάλογο, μια τριλογία εμπνευσμένη από τα τρία χρώματα της Γαλλικής Σημαίας. Ελευθερία (Μπλε), Ισότητα (Άσπρο), Αδελφοσύνη (Κόκκινο).
Yποδεχθείτε ένα από τα κυριότερα μέλη της Βασιλικής Οικογένειας του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου ,την Τριλογία των Χρωμάτων Μπλε, Άσπρο , Κόκκινο του Κριστόφ Κισλόφσκι. Τρεις ταινίες με επίκεντρο τον άνθρωπο, την τραγωδία, την ελπίδα, την συμφιλίωση, την αγάπη αλλά κυρίως τρεις ταινίες από αυτές που σε κάνουν να αγαπάς περισσότερο τον κινηματογράφο και την μουσική του,με τον Zbigniew Preisner να παραδίδει μαθήματα…soundtrack!
1993: Trois Couleurs: Bleu
Ελευθερία: Και μάλιστα η ξαφνική, αναπάντεχη στην πιο ανεπιθύμητη μορφή της. Όταν η Julie (Juliette Binoche) χάσει σύζυγο και παιδί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, οδηγείται σε συναισθηματική παράλυση και προσπαθεί να επανέλθει στην ζωή μέσα από έναν παλιό της έρωτα. Το εγχείρημα της φυσικά θα αποτύχει αλλά όταν εντελώς αναπάντεχα θα γνωρίσει την ερωμένη του εκλιπόντα συζύγου, η ζωή θα της δείξει τον δρόμο από μόνη της.
Λουσμένο στην μπλε φωτογραφία, με πομπώδη μουσική και την κάμερα να λατρεύει το πρόσωπο της Binoche, το Μπλε αποτέλεσε την εισαγωγή στην τριλογία, ως ένα κρεσέντο συναισθημάτων και ένα οπτικοακουστικό ντελίριο, ψάχνοντας νοήματα και ελπίδα εκεί όπου βασιλεύει η απόγνωση, η λύπη και η δυστυχία. Πίστη, Ελπίς, Αγάπη. Μείζων δε τούτων η Αγάπη. Η επιστολή προς Κορίνθιους για την Αγάπη από την Καινή Διαθήκη δίνει στον Preisner την απόλυτη ιδέα για να ντύσει μουσικά την ταινία. Ανεπανάληπτη σινεφιλική εμπειρία το 1993, βραβευμένο στο Φεστιβάλ Βενετίας έφτασε μέχρι και τις Χρυσές Σφαίρες με τρεις υποψηφιότητες (Ξενόγλωσσης Ταινίας, Μουσικής και Γυναικείου ρόλου).
1994: Trois Couleurs: Blanc
Ισότητα: Ένα παντρεμένο ζευγάρι οδηγείτε στο διαζύγιο στο Παρίσι, αλλά ο Πολωνός σύζυγος ζητάει εκδίκηση από την πρώην σύζυγο. Θα ταξιδέψει μέσα σε μια βαλίτσα πίσω στην Πολωνία, η βαλίτσα όμως θα πέσει θύμα κλοπής, ο ίδιος θα ξυλοκοπηθεί από ληστές αλλά είναι ευτυχισμένος που είναι στην χώρα του πλέον. Και από εκεί θα καταστρώσει ένα σχέδιο εκδίκησης για να νοιώσει την ισότητα μέσα από την δυστυχία που θέλει να προκαλέσει στην σκληρή πρώην σύζυγο. Η Julie Delpy, το άσπρο της νυφικό, τα χιόνια της Πολωνίας και η ισότητα που ζητάει ο Zbigniew Zamachowski προκειμένου να βάλει την σύζυγο πίσω από τα κάγκελα έκαναν το δεύτερο μέλος της τριλογίας, το Άσπρο μια ελαφριά δραματική κομεντί, ανάσα από το βαρύγδουπο Μπλε. Με ένα εξαιρετικό φινάλε που φέρνει δάκρυα στα μάτια, μέσα από μια μουγκή σκηνή με χειρονομίες μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών, άνοιγε τον δρόμο για το Κόκκινο.
Βραβευμένο στο Φεστιβάλ Βερολίνου, για πολλούς το πιο αδύναμο σε σχέση με το Μπλε και το Κόκκινο, για τον γράφοντα όμως μια από τις πιο ιδιαίτερες ταινίες σεναρίου που μπορεί κανείς να παρακολουθήσει.
1994: Trois Couleurs: Rouge
Αδελφοσύνη: Μοντέλο ανακαλύπτει ηλικιωμένο συνταξιούχο δικαστή που αρέσκεται να παρακολουθεί συνομιλίες των συνανθρώπων του και να επεμβαίνει στην ιδιωτική τους ζωή, παραμένοντας ο ίδιος κρυμμένος. Στην αρχή θα εξαγριωθεί μαζί του, όταν όμως θα γνωριστούν καλύτερα, σαν αδελφές ψυχές θα συνειδητοποιήσουν μαζί τις χαμένες ευκαιρίες της ζωής τους. Το μεγάλο φινάλε της τριλογίας, είναι μια ταινία με πάθος, όπως το χρώμα που εκπροσωπεί με την Pretty Woman των σινεφίλ, την Irene Jacob και μαζί της τον μεγάλο Jean Louis Trintignant. Ποτισμένο και αυτό με κόκκινη παστέλ φωτογραφία και ντυμένο με την υπέροχη μουσική του Preisner, ολοκληρώνει την θεματική του Κισλόφσκι κάνοντας τον πρωταγωνιστή ένα alter-ego του, ως μάγος που κινεί τα νήματα για τις ζωές των άλλων. Και φυσικά εφόσον οι ιστορίες ήταν παράλληλες, όλοι οι ήρωες της Τριλογίας θα συγκλίνουν μαζί στο τέλος ο καθένας με το δικό του φινάλε.
Πολυβραβευμένο, έφτασε μέχρι και τα Oscar αποσπώντας 3 υποψηφιότητες (σκηνοθεσίας,σεναρίου και φωτογραφίας) και για πολλούς η καλύτερη ταινία της Τριλογίας.
πηγή: cinepivates.gr
