Έχει δείξει πολλές φορές στο παρελθόν ότι μουσικά είναι κάτι πολύ παραπάνω απ΄αυτό που μπορεί κάποιος να βλέπει μέσα από τις Μέλισσες.
Πρέπει να ήταν πριν μια βδομάδα που το άκουσα πρώτη φορά στο ραδιόφωνο, στον Pepper 96.6. Δεν το πέτυχα από την αρχή. Καθώς άλλαζα συχνότητα, έπεσα πάνω στο τραγούδι, στη φωνή του. Στην αρχή σκέφτηκα «έβγαλε νέο κομμάτι ο Πάολο Νουτίνι; Ποια είναι αυτή που τραγουδάει μαζί του»;
Περίπου 3 λεπτά μετά άκουγα την ραδιοφωνική παραγωγό να λέει ότι ήταν ένα ντουέτο από τον Χρήστο Μάστορα και τη Ρίτα Γουίλσον, τη γυναίκα του Τομ Χανκς. Ένα μικρό εσωτερικό σοκ αναγεννήθηκε.
Αναγεννήθηκε γιατί δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε με θύτη τον Χρήστο Μάστορα. Είχε ξανασυμβεί μετά από μια συναυλία που έδωσαν οι Μέλισσες στο Μέγαρο Μουσικής με τραγούδια των Beatles.
Ήταν το 2014 και τότε ο Χρήστος Μάστορας δεν ήταν ακόμα τόσο ώριμος μουσικά όσο δείχνει σήμερα. Κι όμως η ερμηνεία του σε κάποια τραγούδια ήταν καθηλωτική.
Πέντε χρόνια μετά ο Μάστορας έχει καταφέρει να ξεδιπλώσει ένα ταλέντο που θα έκανε ακόμα και φανατικούς ενάντιους σε αυτό που λέμε mainstream ελληνική μουσική να του υποκλιθούν και να αναγνωρίσουν ότι είναι ένας μουσικός χαμαιλέοντας, αν μη τι άλλο.
Η αιτία προέρχεται από το Let Me Be, ένα ντουέτο με τη Ρίτα Γουίλσον που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά live τον περασμένο Ιούνιο, στη sold out συναυλία της Γουίλσον στο «Summer Nostos Festival», στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Εκεί η Γουίλσον προσκάλεσε τον Χρήστο Μάστορα να ανέβει στη σκηνή και το τραγούδησαν μαζί, «μαγεύοντας» το κοινό.
Σε αυτό το ντουέτο ο Χρήστος Μάστορας είναι βγαλμένος από τις πιο γοητευτικές ηχοέλξεις της indie μουσικής. Δεν θυμίζει μόνο Πάολο Νουτίνι. Θυμίζει Ντέιβιντ Γκρέι, λίγο από Τζο Κόκερ, έχει γενικώς ένα συμπίλημα μουσικών καταβολών που μορφώνονται στη φωνή του, στο ηχόχρωμά του.
Το Let Me Be είναι μια ακόμα περίπτωση τραγουδιού που δεν χρειάζεται να ταχθεί σε ένα είδος μουσικής και να περιοριστεί στο κοινό του. Είναι ένα τραγούδι που μπορεί να κάνει τον μεταλά να το ακούσει με μουσική ικανοποίηση, τον φανατικό της τζατ, ακόμα και τον λαϊκοπόπ. Εδώ σε λίγες μέρες θα τραγουδήσει στη συναυλία προς τιμήν του Γιώργου Νταλάρα. Δεν είναι τυχαίο αυτό.
Ο Χρήστος Μάστορας συνολικά είναι μια περίπτωση καλλιτέχνη που σε κάνει να σκεφτείς ότι η μουσική δεν χρειάζεται να μένει πεισματικά κολλημένη σε στεγανά. Να υπάρχουν οι ορισμοί, αλλά όχι με απαράβατο τρόπο.
πηγή: Στέργιος Πουλερές / peoplegreece.com
